Τί απόδειπνο είναι αυτό βρε Μιχάλη; Από την Ιερισσό το ξεκινάς το απόγευμα, στην Θεσσαλονίκη το τελειώνεις. Από την Θεσσαλονίκη το αρχίζεις τα χαράματα, στην Ιερισσό το τελειώνεις.
Καθόλου μη με απαρεξήγητε πατέρες, γιατί όταν κανείς είναι εμπερίστατος, κάνει ότι μπορεί κι όχι ότι θέλει, ή ότι πρέπει σε κάθε περίπτωση.
Εφόσον βρίσκομαι συνέχεια στους δρόμους, αφήνω τα πάντα στην Παναγία μας κι αφού πρέπει να κάνω κι εγώ κάτι για να μην είμαι αργός, λέω το απόδειπνο καθ’ οδόν, μα μέρα είναι μα νύχτα είναι, αφού μόνον αυτό κατάφερα να αποστηθίσω.
Αυτός είναι κι ο λόγος άλλωστε που το διαμόρφωσα όπως το ακούτε, γιατί ήθελα να είμαι καλυμμένος και ασφαλής από κάθε πλευρά, τόσο από τον Χριστό μας, όσο κι από την Παναγία μας, αλλά κι από τους αγγέλους και τους Αγίους μας βέβαια, αφού από πολλά κινδυνεύει κανείς οδηγώντας, τόσο τις μέρες όσο και τις νύχτες.
Κι αφού μου ζητήσατε να σας το γράψω, ή και να σας το μαγνητοφωνήσω κάπου όπως εγώ το λέω κι εσείς πολλές φορές το ακούσατε, ευχαρίστως θα το κάνω, αλλά και θα σας πω και κάτι, που έχει κάποια σχέση με το απόδειπνό μου.
Συνοδεύοντας τον Παπά- Πανάρετο ένα απόγευμα που έμεινα στο μοναστήρι μας, κατέβηκα μαζί του στην παραλία, όπου κάτω από την καρυδιά, θα έλεγε το απόδειπνο σε μια μεγάλη παρέα προσκυνητών που τον περίμεναν.
Μας είπε λοιπόν το απόδειπνο και στο τέλος του αποδείπνου απάντησε και σε αρκετά ερωτήματα που δέχτηκε από τους προσκυνητές και είχαν σχέση με την προσευχή και όχι μόνον. Ένας από αυτούς μάλιστα, κάπως διστακτικά έκανε το δικό του ερώτημα.
Παπά- Πανάρετε, ποιά προσευχή είναι καλό να λέμε το πρωί και ποιά το βράδυ;
Ακούγοντας αυτό ο Παπά- Πανάρετος, έλεγε κάτι προς όλους ενώ έτριβε συγχρόνως το πιγούνι του από συνήθεια. Έχουμε εδώ κάποιον, που φροντίζει για τις αγορές μας κι από ότι ξέρω, πρωί, μεσημέρι, βράδυ αυτός, το απόδειπνο λέει όταν κάνει την δουλειά του, επισκεπτόμενος τα καταστήματα στην πόλη της Θεσσαλονίκης.
Το ίδιο κάνει όμως κι όταν ταξιδεύει με το αυτοκίνητό μας τις νύχτες, προκειμένου να μας φέρει αυτά που αγοράζει για το μοναστήρι μας, αλλά κι όταν επιστρέφει στην Θεσσαλονίκη, πάλι το ίδιο απόδειπνο λέει κι εγώ αρκετές φορές το άκουσα.
Από το αποτέλεσμα που του προκύπτει πάντως κι ασφαλώς το γνωρίζω, σε καλό του βγαίνει. Οπότε; Μπορείτε κι εσείς να λέτε το απόδειπνο, τόσο το πρωί, όσο και το βράδυ, μαζί με τους χαιρετισμούς βέβαια αν μπορείτε.
Άκουσε ο προσκυνητής τι του είπε, αλλά και δεν ξέρω να σας πώ, αν εφάρμοσε την συμβουλή του ή όχι.
Τον Παπά- Πανάρετο πάντως, αρκετές φορές έτυχε να τον έχω συντροφιά τα ξημερώματα, οπότε, όπως κάνω και μ’ εσάς όταν σας έχω μαζί μου κι αυτόν υποχρέωνα να ακούει το δικό μου απόδειπνο.
Κι όπως γνωρίζετε, το έχω αρκετά εμπλουτισμένο με όλες αυτές τις προσθήκες που του έβαλα να με στηρίζουν, μαζί με τους χαιρετισμούς της Παναγίας μας βέβαια, μόνον που όπως τους ακούτε, είναι οι χαιρετισμοί που οι ψάλτες μας λένε κατά την σχετική περίοδο, όταν αρχίζουν από το. Ανοίξω το στόμα μου και πληρωθήσεται πνεύματος και λόγον ερεύξομαι τη βασιλίδι Μητρί…….. κτλ.
Αυτούς τους χαιρετισμούς λοιπόν λέω, γιατί το 1983 που γνώρισα τον Παπά- Πανάρετος, αυτούς μου σύστησε να λέω κι από τότε, αυτό κάνω και μάλιστα όπως τους αντέγραψα από το σχετικό βιβλίου που βρήκα στο αναλόγιο της εκκλησίας μας.
Κι επειδή δεν ήξερα αν έπρεπε να τα αντιγράψω όλα, έγραψα σε ένα μπλοκ που είχα μαζί μου, μόνον αυτά που αναφερόταν στα χαίρε που εντόπισα στις σελίδες του.
Όπου κι αν βρισκόμουν λοιπόν οδηγώντας, διάβαζα τους χαιρετισμούς μέσα από αυτό το μικρό μπλοκ. Το έχασα όμως αργότερα κι επειδή δεν μπορούσα να τους ξαναγράψω, έλεγα κι ακόμη λέω από στήθους πλέον, ότι θυμάμαι από αυτούς τούς χαιρετισμούς.
Αλλά κι όποτε ήταν μαζί μου και άκουγε ο Παπά – Πανάρετος να λέω το απόδειπνο, το ίδιο μ’ εσάς έλεγε στο τέλος με απορία. Τί απόδειπνο είναι αυτό βρε Μιχάλη; Από την Ιερισσό το αρχίζεις, στην Θεσσαλονίκη το τελειώνεις. Από την Θεσσαλονίκη το αρχίζεις στην Ιερισσό το τελειώνεις.
Μια και σας αρέσει να το ακούτε όπως μου λέτε, ακούστε το λοιπόν, ή διαβάστε το αν θέλετε. Η διάθεση μετράει όπως μου είπε κι ο Παπά- Λουκάς που το άκουσε κι ας το λέω όπως εγώ το έχω διαμορφωμένο.
Το δικό μου απόδειπνο
Ευλογητός ο Θεός υμών πάντοτε. Νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Δι’ ευχών των Αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ίσού Χριστές ο Θεός ημών, συγχώρησον, ελέησον και σώσον ημάς.
Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Βασιλεύ Ουράνιε, Παράκλητε, το Πνεύμα της Αληθείας, ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, ο θησαυρός τών αγαθών και ζωής χορηγός, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν, και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος και σώσον Αγαθέ, τας ψυχάς ημών.
Άγιος ο Θεός, Άγιος ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον υμάς.
Άγιος ο Θεός, Άγιος ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον υμάς.
Άγιος ο Θεός, Άγιος ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον υμάς.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι, και νύν και αεί και είς τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς. Κύριε ιλάσθητι ταις αμαρτίες ημών. Δέσποτα, συγχώρησον τας ασθενείας ημών, ένεκεν του ονόματός Σου. Κύριε ελέησον. Κύριε ελέησον. Κύριε ελέησον.
Δόξα Πατρί και Υιό και Αγίω Πνεύματι και νύν και αεί και είς τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά Σου ελθέτω η βασιλεία Σου, γενηθήτω το θέλημά Σου, ώς εν ουρανό και επί της γής, τον άρτον ημών τον επιούσιον δός ημίν σήμερον και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ώς κι εμείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών, και μή εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.
Δι’ ευχών των Αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός ημών, συγχώρησον, ελέησον και σώσον ημάς και χάρισε ημάς Κύριε την Ουράνιά Σου βασιλεία και απ’ αυτήν εδώ την ζωή, αξίωσέ μας μετόχους αυτής, καθότι πλάσματά Σου είμαστε, έχοντα απόλυτη ανάγκη από τα ελέη Σου.
Δεύτε προσκυνήσομεν και προσπέσομεν τω Βασιλεί ημών Θεώ. Δεύτε προσκυνήσομεν και προσπέσομεν, Χριστώ τω Βασιλεί και Θεώ ημών. Δεύτε προσκυνήσομεν και προσπέσομεν Αυτώ, Χριστό τω Βασιλεί και Θεώ ημών.
{ Το παρακάτω, μου το πρόσθεσε ο Παπά – φώτης και το λέω
μόνον τα χαράματα }
Εξεγερθέντες του ύπνου προσπίπτομέν Σοι Αγαθέ και των Αγγέλων τον ύμνον βοώμεν Σοι Δυνατέ. Άγιος, Άγιος, Άγιος εί ο Θεός, διά της Θεοτόκου ελέησον ημάς.
Δόξα Πατρί και Υιό και Αγίω Πνεύματι.
Της κλίνης και του ύπνου εξεγείρας με Κύριε, τον νουν μου φώτισον και την καρδίαν και τα χείλη μου άνοιξον εις το υμνείν Σε Αγία Τριάς. Άγιος, Άγιος, Άγιος εί ο Θεός, διά της Θεοτόκου ελέησον ημάς.
Και νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων, Αμήν
Αθρόον ο Κριτής επελεύσεται και εκάστου αι πράξεις γυμνωθήσονται, αλλά φόβω κράξωμεν εν τω μέσω της νυκτός, Άγιος, Άγιος, Άγιος εί ο Θεός, διά της Θεοτόκου ελέησον ημάς.
Κύριε ελέησον 12 φορές
Εκ του ύπνου εξανιστάμενος, ευχαριστώ Σοι Αγία Τριάς, ότι διά τη πολλήν Σου αγαθότητα και μακροθυμία, ούκ ωργίσθης εμοί τω ραθύμω και αμαρτωλώ, ουδέ συναπώλεσάς με ταις ανομίαις μου, άλλ’ εφιλανθρωπεύσω συνήθως και προς απόγνωσιν κείμενον, ήγειράς με εις το ορθοίσαι και δοξολογήσαι το κράτος Σου.
Και νύν φώτισόν μου τα όμματα της διανοίας, άνοιξόν μου το στόμα του μελετάν τα λόγιά Σου και συνιέναι ταις εντολαίς Σου και ποιείν το θέλημά Σου, και ψάλλειν Σοι εν εξομολογήσει καρδίας, και ανυμνείν το πανάγιον όνομά Σου, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
[ Από εδώ και κάτω όλα, και το πρωί και το απόγευμα ]
Ελέησον με ο Θεός κατά το μέγα έλεόν Σου και κατά το πλήθος των οικτιρμών Σου, εξάλειψον το ανόμημά μου, επί πλείον πλύνον με από της ανομίας μου και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με, ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω και η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστί δια παντός.
Σοι μόνω ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιόν Σου επόιησα, όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις Σου και νικήσης εν τω κρίνεσθαί Σαι.
Ιδού γαρ, εν ανομίαις συνελήφθην και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου. Ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας, τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας Σου εδήλωσάς μοι.
Ραντιείς με υσσώπω και καθαρισθήσομαι, πλυνείς με και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και εφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα.
Απόστρεψον το πρόσωπόν Σου από των αμαρτιών μου και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου.
Μη απορρίψης με από του προσώπου Σου και το Πνεύμα Σου το Άγιον μη αντανέλης απ’ εμού.
Άποδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου Σου και πνεύματι ηγεμονικώ στήριξον με. Διδάξω ανόμως τας οδούς Σου και ασεβείς επί Σε επιστρέψουσι. Ρύσαί με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός της σωτηρίας μου, αγαλλιάσεται η γλώσσα μου την δικαιοσύνη Σου.
Κύριε τα χείλη μου ανοίξεις και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσίν Σου. Ότι, ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν, ολοκαυτώματα ούκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεώ, πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός, ούκ εξουθενώσει.
Αγάθυνον Κύριε εν τη ευδοκία Σου την Σιών και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφορά και ολοκαυτώματα. Τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν Σου μόσχους.
Ο Θεός εις την βοήθειάν μου πρόσχες, Κύριε, εις το βοηθήσαί με σπεύσον. Αισχυνθήτωσαν και εντραπήτωσαν οι ζητούντες την ψυχή μου. Αποστραφήτωσαν εις τα οπίσω και καταισχυνθήτωσαν οι βουλόμενοί μοι κακά. Αποστραφήτωσαν παραυτίκα αισχυνόμενοι οι λέγοντές μοι, εύγε, εύγε.
Αγαλλιάσθωσαν και ευρανθήτωσαν επί Σοι, πάντες οι ζητούντες Σε, ο Θεός. Και λεγέτωσαν διά παντός. Μεγαλυνθήτω ο Κύριος οι αγαπώντες το σωτήριόν Σου. Εγώ δε πτωχός ειμί και πένης ο Θεός, βοήθησόν μοι. Βοηθός μου και ρύστης μου εί Σοι Κύριε, μη χρονίσης.
Ευχαριστούμεν Σοι Κύριε, για όλα όσα φρόντισες, φροντίζεις παραχωρείς και επιτρέπεις σ’ εμάς τα πλάσματά Σου, αφ’ ής ημέρας σκέφτηκες να μας δημιουργήσης, μέχρι που μας έφτασες σ’ αυτό εδώ το σημείο.
Ιδιαιτέρως Σ’ ευχαριστούμε Κύριε και για όλα όσα κατεδέχθεις να υποστής, να υποφέρης, να υπομένης εξαιτίας ημών προκειμένου να σώσης ημάς τους ιδίους, από τας αμαρτίας που εμείς διαπράξαμε και μάλιστα εναντίον Σου.
Συγχώρησον Κύριε τας αμαρτίας ημών και εξαγόρασε ημάς απ’ αυτές, καθώς ήλθες να εξαγόρασης ημάς από τας αμαρτίας ημών και από αυτήν την ζωή, αξίωσε ημάς να γνωρίσουμε, ότι σεσωσμένοι είμαστε διά Σου και των Αγίων Παθών Σου κι ότι δεν έχουμε άλλο μέλημα σ’ αυτήν εδώ την ζωή, παρά να υμνούμε και να δοξολογούμε, το Πανάγιον όνομά Σου, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου, πνεύμα αργίας, φιλαρχίας φιλαργυρίας, αργολογίας, υπεριφανίας, περιεργίας φιληδονίας, μη, μοι δός, αλλά πνεύμα αγάπης, σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, υπομονής ελπίδος, αγωνιστικότητος, εργατικότιτος, ανεκτικότιτος, παραχώρησε εμέ το κατάντημα.
Ναι Κύριε Βασιλεύ, δώρισε μοι του οράν τα εμά πταίσματα και μη κατακρίνειν τους αδελφούς μου, ότι ευλογητός εί, εις τους αιώνες των αιώνων. Αμήν.
Κύριε Βασιλεύ, Επουράνιε Θεέ, Πάτερ Παντοκράτωρ, Κύριε Υιέ Μονογενές Ιησού Χριστέ και Άγιον Πνεύμα, Κύριε ο Θεός ο Αμνός του Πατρός, ο αίρων τας αμαρτίας του κόσμου, ελέησον ημάς και σώσον ημάς και χάρισε ημάς Κύριε την Ουράνιάν Σου βασιλεία και απ’ αυτήν εδώ την ζωή, αξίωσέ μας μετόχους αυτής καθότι πλάσματά Σου είμαστε, έχοντα απόλυτη ανάγκη από τα ελέη Σου.
Μερίμνησε Κύριε και υπέρ της αποκατάστασης της αξιοπρέπειας της πατρίδος ημών. Μερίμνησε Κύριε και υπέρ της απομάκρυνσης των εχθρικών επιβουλών, εναντίον ημών και της πατρίδος ημών. Μερίμνησε Κύριε και υπέρ της αποκατάστασης της υγείας, πάντων ημών των ψυχικά σωματικά και πνευματικά πασχόντων. Επίβλεψον Κύριε και υπέρ της αποκατάστασης της υγείας πάντων των νοσηλευομένων εις τα νοσοκομεία, ή στα σπίτια τους.
Ειρήνευσον Κύριε και τους εν πολέμω ευρισκομένους.
Ανάπαυσον Κύριε και τας ψυχάς πάντων των κεκοιμημένων εν Χριστώ αδελφών υμών.
Των προγόνων ημών. Των γονέων ημών. Των φίλων γνωστών και συγγενών ημών. Τους προσφάτως κοιμηθέντας δούλους.
Τον Γέροντά μας πατέρα Γεώργιο, τον Γέροντά μου πατέρα Πανάρετο και πάντας τους κοιμηθέντας μοναχούς και πατέρες της μονής μας.
Κύριε ελέησον ………. 40 φορές
Εισάκουσον Κύριε της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησίν μου εν τη αληθεία Σου, εισάκουσόν μου εν τη δικαιοσύνη Σου. Και μη εισέλθης εις κρίσιν μετά του δούλου Σου, ότι ού δικαιωθήσεται ενώπιον Σου πάς ζών. Ότι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχή μου, εταπείνωσεν εις γήν την ζωή μου. Εκάθησέ με εν σκοτεινοίς, ως νεκρούς αιώνος και ηκηδίασεν επ’ εμέ το πνεύμα μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις Σου, εν ποιήμασι των χειρών Σου εμελέτων.
Διεπέτασα προς Σε τας χείρας μου, η ψυχή μου ως γη άνυδρός Σοι. Ταχύ εισάκουσόν μου, Κύριε, εξέλιπε το πνεύμα μου. Μη αποστρέψεις το πρόσωπόν Σου απ’ εμού και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν είς λάκκον. Ακουστόν ποίησόν μοι το πρωί το έλεός Σου, ότι επί Σοι ήλπισα.
Γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν, εν ή πορεύσομαι, ότι προς Σε ήρα την ψυχή μου. Εξελούμε εκ των εχθρών μου, Κύριε, ότι προς Σε κατέφυγον, δίδαξόν με του ποιείν το θέλημά Σου, ότι Σύ εί ο Θεός μου. Το πνεύμα Σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γή ευθεία, ένεκεν του ονόματός Σου, Κύριε, ζήσεις με.
Εν τη δικαιοσύνη Σου, εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχή μου και εν τω ελέει Σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχή μου, ότι εγώ δούλος Σου ειμί.
Κύριε ελέησον. Κύριε ελέησον. Κύριε ελέησον. Δόξα Πατρί και Υιό και Αγίου Πνεύματι. Και νύν και αεί και είς τούς αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γής ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία. Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γής ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία. Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γής ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία.
Υμνούμέν Σε, ευλογούμέν Σε, προσκυνούμέν Σε, δοξολογούμέν Σε, ευχαριστούμέν Σε, διά την μεγάλην Σου δόξαν. Κύριε βασιλεύ, επουράνιε Θεέ, Πάτερ Παντοκράτορ. Κύριε, Υιέ μονογενές Ιησού Χριστέ και Άγιον Πνεύμα. Κύριε ο Θεός, ο Υιός του Πατρός, ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου, ελέησον ημάς ο αίρων τας αμαρτίας του κόσμου.
Πρόσδεξαι την δέησιν ημών, ο καθήμενος εν δεξιά του Πατρός και ελέησον ημάς. Ότι Σύ εί μόνος Άγιος, Σύ εί μόνος Κύριος, Ιησούς Χριστός, είς δόξαν Θεού Πατρός. Αμήν. Καθ’ εκάστην εσπέρα ευλογήσω Σε και αινέσω το όνομά Σου είς τον αιώνα και είς τον αιώνα του αιώνος. Κύριε, καταφυγή εγεννήθης ημίν εν γενεά και γενεά. Εγώ είπα, Κύριε, ελέησόν με, ίασαι την ψυχή μου, ότι ήμαρτόν Σοι.
Κύριε, προς Σέ κατέφυγον, δίδαξόν με τού ποιείν το θέλημά Σου, ότι Σύ εί ο Θεός μου. Ότι παρά Σοι πηγή ζωής, εν τώ φωτί Σου οψόμεθα φώς. Παράτεινον το έλεός Σου τοίς γινώσκουσί Σε. Καταξίωσον Κύριε έν τή νυκτί ταύτη, αναμαρτήτους φυλαχθήναι ημάς.
Ευλογητός εί, Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών και αινετόν και δεδοξασμένον το όνομά Σου είς τους αιώνας. Αμήν. Γένοιτο Κύριε το έλεός Σου εφ’ ημάς, καθάπερ ηλπίσαμεν επί Σε. Ευλογητός εί Κύριε, δίδαξόν με τα δικαιώματά Σου. Ευλογητός εί Δέσποτα, συνέτισόν με τα δικαιώματά Σου. Ευλογητός εί Άγιε, φώτισόν με τοις δικαιώμασί Σου. Κύριε το έλεός Σου είς τον αιώνα, τα έργα των χειρών Σου μη παρίδης.
Σοί πρέπει αίνος, Σοί πρέπει ύμνος, Σοι δόξα πρέπει, τώ Πατρί και τώ Υιώ και τώ Αγίω Πνεύματι, νύν και αεί και είς τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Πιστεύω είς ένα Θεό, Πατέρα Παντοκράτορα, ποιητήν ουρανού και γής, ορατών τε πάντων και αοράτων. Και είς ένα Κύριον Ιησούν Χριστόν, τον Υιό του Θεού, τον μονογενή, τον εκ του Πατρός γεννηθέντα πρό πάντων των αιώνων. Φώς εκ φωτός, Θεόν αληθινόν, εκ Θεού αληθινού, γεννηθέντα, ού ποιηθέντα, ομοούσιον τώ Πατρί, δι’ ού τα πάντα εγένετο.
Τον δι’ ημάς τους ανθρώπους και διά την ημετέραν σωτηρίαν κατελθόντα εκ των ουρανών και σαρκωθέντα εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου και ένανθρωπήσαντα. Σταυρωθέντα τε υπέρ ημών επί Ποντίου Πιλάτου, και παθόντα και ταφέντα. Και αναστάντα την τρίτην ημέραν κατά τας γραφάς. Και ανελθόντα είς τους ουρανούς, και καθεζόμενον εκ δεξιών του Πατρός. Και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης, κρίναι ζώντας και νεκρούς, ού της βασιλείας ούκ έσται τέλος. Και ει το Πνεύμα το Άγιον, το Κύριον, το ζωοποιόν, το εκ του Πατρός εκπορευόμενον το συν Πατρί και Υιώ συμπροσκυνούμενον και συνδοξαζόμενον το λαλήσαν διά των Προφητών. Είς μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν. Ομολογώ έν Βάπτισμα είς άφεσιν αμαρτιών. Προσδοκώ Ανάστασιν νεκρών και ζωήν του μέλλοντος αιώνος. Αμήν.
Άγιος ο Θεός. Άγιος Ισχυρός. Άγιος Αθάνατός. Ελέησον ημάς
Άγιος ο Θεός. Άγιος Ισχυρός. Άγιος Αθάνατος. Ελέησον ημάς.
Ά γιος ο Θεός. Άγιος Ισχυρός. Άγιος Αθάνατος. Ελέησον ημάς.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι και νύν και αεί και είς τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς. Κύριε ιλάσθητι ταίς αμαρτίαις ημών. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ανομίας ημίν. Άγιε, επίσκεψαι και ίασαι τας ασθενείας ημών, ένεκεν του ονόματός Σου.
Κύριε, ελέησον. Κύριε ελέησον. Κύριε ελέησον. Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι και νύν και αεί και είς τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά Σου, ελθέτω η Βασιλεία Σου, γενηθήτω το θέλημά Σου, ώς εν ουρανώ, και επί της γής, τον άρτον ημών τον επιούσιον δός ημίν σήμερον και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ώς και ημείς αφίεμεν τοίς οφειλέταις ημών, και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.
Δι’ ευχών των Αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός ημών, συγχώρησον, ελέησον και σώσον ημάς και χάρισε ημάς Κύριε την ουράνιά Σου βασιλεία και από αυτήν εδώ την ζωή αξίωσέ μάς μετόχους αυτής, καθότι πλάσματά σου είμαστε, έχοντα απόλυτη ανάγκη από τα ελέη Σου.
Θεοτόκε Παρθένε, χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία ο Κύριος μετά Σού, Ευλογημένη Συ εν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας Σου, ότι Σωτήρα έτεκες των ψυχών ημών.
Άξιον εστίν ώς αληθώς, μακαρίζειν Σε την Θεοτόκον, την αειμακάιστον και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών. Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσα, την όντως Θεοτόκον Σε μαγαλύνομεν.
Υπερένδοξε, αειπάρθενε, ευλογημένη Θεοτόκε, προσάγαγε την ημετέραν προσευχήν τώ Υιώ Σου και Θεό ημών και αίτησαι, ίνα σώσει διά Σού τας ψυχάς ημών.
Ό εν παντί καιρώ και πάση ώρα, εν ουρανώ και επί γής προσκυνούμενος και δοξαζόμενος, Χριστός ο Θεός ημών, ο μακρόθυμος ο πολυέλεος, ο πολυεύσπλαχνος, ο τους δικαίους αγαπών και τους αμαρτωλούς ελεών, ο πάντας καλών προς σωτηρία, διά της επαγγελίας των μελλόντων αγαθών. Αυτός Κύριε, πρόσδεξαι και ημών εν τη ώρα ταύτη τας εντεύξεις και ίθυνον την ζωήν ημών προς τας εντολάς Σου. Τας ψυχάς ημών αγίασον, τα σώματα άγνισον, τους λογισμούς διόρθωσον, τας εννοίας κάθαρον και ρύσαι ημάς από πάσης θλίψεως κακών και οδύνης. Τείχισον ημάς Αγίοις Σου Αγγέλοις, ίνα τή παρεμβολή αυτών, φρουρούμενοι και οδηγούμενοι, καταντήσωμεν είς την ενότητα της Πίστεως και είς την επίγνωσιν της απροσίτου Σου δόξης, ότι ευλογητός εί είς τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Εν τη γεννήσει την Παρθενίαν εφύλαξας, εν τη κοιμήσει τον κόσμον ού κατέλειπας Θεοτόκε. Μετέστης προς την ζωή, μήτηρ υπάρχουσα της ζωής και ταις πρεσβείαις ταις σαίς λυτρουμένη εκ θανάτου τας ψυχάς ημών.
Κανόνα πίστεως και εικόνα πραότητος, εγκρατείας διδάσκαλον ανέδειξέ σε την ποίμνη σου η των πραγμάτων αλήθεια. Διά τούτο εκτίσω τη ταπεινώσει τα υψηλά, τη πενία τα πλούσια, πάτερ Ιεράρχα Νικόλαε, πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών.
Την Οσιόαθλον και Καληπάρθενον, Ρώμης το βλάστημα και μέγα καύχημα της Αναστάσεως Χριστού, αξίως την επώνυμον δεύτε ευφημίσομεν, Αναστασίαν την Πάνσεμνον. Βρύει γαρ ιάσεων, ακεσέδυνα φάρμακα, της των λειψάνων Αυτής την θήκην προσπιπτομένης μετά πίστεως.
Μέγαν εύρατον εν τοις κινδύνοις, Σε υπέρμαχον η οικουμένη αθλοφόρε τα έθνη τροπούμενος, ώς ουν Λιαίου καθήλες την έπαρσιν, εν τω σταδίω θαρρύνας τον Νέστωρα. Ούτως Άγιε, Μεγαλομάρτυς Δημήτριε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρίσασται ημίν το μέγα έλεος.
Τραπεζούντος τον γόνον και θερμόν αντιλήπτορα και Του πάντων Δεσπότου στρατιώτην περίδοξον, Ευγένιον τον Μέγαν αθλητήν τιμήσομεν εν ύμνοις οι πιστοί. Από πάσης γαρ λυτρούνται επί φοράς, τους πίστει ανακράζοντας. Δόξα τω δεδοκότι Σοι ισχί, δόξα τω Σέ στεφανώσαντι, δόξα τω ενεργούντι διά Σού πάσιν ιάματα.
Τρισάριθμον σύνθεμα των αθλοφόρων Χριστού, υμνήσομεν άσμασιν χαριστερίοις πιστοί, Μηνάν τον Αοίδιμον, Βίκτωρα τον Γενναίον και Βικέντιον Θείον, πλάνην την των ειδώλων καταργήσαντες πίστι. Αυτών ταις ικεσίαις Χριστέ ο Θεός σώσον τας ψυχάς ημών.
Ως των αιχμαλώτων ελευθερωτής και των πτωχών υπερασπιστής, ασθενούντων ιατρός και βασιλέων υπέρμαχος, Τροπαιοφόρε Μεγαλομάρτυς Γεώργιε, πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, σωθήναι τας ψυχάς υμών.
Μνήσθητι Κύριε ως Αγαθός των δούλων Σου και όσα εν βίω ήμαρτον, συγχώρησον, ουδείς γαρ αναμάρτητος, εί μη Σύ ο δυνάμενος. Και τοις μεταστάσι, δούναι την ανάπαυσιν.
Των Ουρανίων αρχηγών Αρχιστράτηγοι, δυσοπούμεν ημάς ημείς οι ανάξιοι, ίνα ταις ημών δεήσεσι τυχήσετε ημάς, σκέπη των πτερύγων της Αϋλου υμών δόξης, φρουρούντες ημάς, προσπίπτοντες εκτενώς και βοώντες, εκ των κινδύνων λυτρώσατε ημάς, ως Ταξιάρχαι των άνω Δυνάμεων.
Ο Ναός της Πηγής Σου Αειπάρθενε Δέσποινα, Ουρανίων χαρίτων και θαυμάτων πεπλήρωται. Εν τούτω γάρ τεράστια και φοβερά τελούνται. Ψυχών τε σωμάτων θεραπεύονται τα πάθη και δαιμόνων φάλαγγες διώκονται. Δόξα τη Παρουσία Σου Αγνή, δόξα τη επισκέψει Σου, δόξα τη προς ημάς απείρω φιλευσπλαχνία Σου.
Μετεμορφώθης εν τω όρει Χριστέ ο Θεός, δείξας τοίς μαθηταίς Σου, την δόξαν Σου καθώς ηδήναντο. Λάμψον και ημίν τοις αμαρτωλοίς, το φώς Σου το αΐδιον, πρεσβείαις της Θεοτόκου φωτοδότα δόξα Σοι.
Τη υπερμάχω στρατηγώ τα νικητήρια. Ώς λυτρωθείσα των δεινών ευχαριστήρια. Αναγράφω Σοι η πόλις Σου Θεοτόκε. Αλλ’ ώς έχουσα το κράτος απροσμάχητον. Εκ παντοίων με κινδύνων ελευθέρωσον, ίνα κράζω Σοι. Χαίρε, Νύμφη Ανύμφευτε.
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.
Άγγελος πρωτοστάτης, ουρανόθεν επέμφθει, ειπείν τη Θεοτόκω το χαίρε.
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.
Άγγελος πρωτοστάτης ουρανόθεν επέμφθει, ειπείν τη Θεοτόκο το χαίρε.
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.
Άγγελος πρωτοστάτης ουρανόθεν επέμφθει ειπείν τη Θεοτόκο το χαίρε και συν τη ασωμάτω φωνή, σωματούμενόν Σε θεωρών Κύριε, εξίστατο και ίστατο κραυγάζων προς Αυτήν τοιαύτα.
Χαίρε χαράς δοχείον δι’ ής της Προμήτορος αρά λυθίσται. Αδάμ επανόρθωσης, χαίρε Παρθένε Θεόνυμφε, του άδου η νέκρωσις χαίρε πανάμωμε, το παλάτιον του μόνου Βασιλέως, χαίρε απειρόγαμε κόσμου διάσωσμα.
Ρόδον το αμάραντον, χαίρε η μόνη βλαστήσασα το μήλον το εύοσμον, χαίρε η τέξασα, το οσφράδιον, του πάντων Βασιλέως, χαίρε απειρόγαμε, κόσμου διάσωσμα.
Αγνείας θησαύρισμα, χαίρε δι’ ής εκ του πτώματος ημών εξανέστημεν, χαίρε ηδύπνοον κρίνον Δέσποινα, πιστούς ευωδίαζον, θυμίαμα εύοσμον, μύρον πολύτιμον.
Στάχυν η βλαστήσασα τον θείον, ως χώρα ανήροτος σαφώς, χαίρε έμψυχε τράπεζα, άρτον ζωής χωρήσασα, χαίρε του ζώντος ύδατος πηγή ακένωτος Δέσποινα.
Δάμαλις τον μόσχον η τεκούσα τον άμωμον, χαίρε τοις πιστοίς, χαίρε αμνάς κυήσασα Θεού αμνόν, τον αίροντα κόσμου παντός τα πταίσματα, χαίρε θερμόν ιλαστήριον.
Όρθος φαεινός, χαίρε η μόνη τον Ήλιον φέρουσα Χριστόν φωτός κατοικητήριον, χαίρε το σκότος λύσασα και τους ζοφώδεις δαίμονας, ολοτελώς εκμειώσασα.
Χαίρε πύλη μόνη, ην ο Λόγος διώδευσε μόνος, η μοχλούς και πύλας άδου Δέσποινα, τω τόκω Σου συνετρίψασα, χαίρε η θεία είσοδος, των σωζομένων πανύμνητε.
Εν φωνές ασμάτων, πίστει σοι βοώμεν Πανύμνητε, χαίρε ποίον όρος και τετυρωμένον εν Πνεύματι, χαίρε λυχνία και στάμνε χαίρε Μάνα φέρουσα, το γλυκαίνον, τα των ευσεβών αισθητήρια.
Ιλαστήριο του κόσμου, χαίρε άχραντε Δέσποινα, χαίρε κλίμαξ γήθεν, πάντας ανυψώσασα χάριτι, χαίρε η γέφυρα όντως η μετάγουσα, εκ θανάτου πάντας, προς ζωήν τους υμνούντας σε.
Νομοθέτην η τεκούσα, αληθώς χαίρε Δέσποινα, τον τας ανομίας πάντων δωρεάν εξαλείφοντα, ακατανόητον βάθος, ύψος άρρητον απειρόγαμε, δι’ ής ημείς εθεώθημεν.
Σε την πλέξασα τω κόσμω, αχειρόπλοκον στέφανον, ανυμνολογούμεν, χαίρε σοι Παρθένε κραυγάζοντες, το φυλακτήριον πάντων και χαράκωμα και κραταίωμα και ιερόν καταφύγιον.
Οδόν η κυήσασα ζωής, χαίρε Πανάμωμε, η κατακλησμού της αμαρτίας σώσασα κόσμον, χαίρε Θεόνυμφε, άκουσμα και λάλημα φρικτόν, χαίρε ενδιαίτημα του Δεσπότου της κτίσεως.
Ισχύς και οχύρωμα, ανθρώπων χαίρε Άχραντε, τόπε αγιάσματος της δόξης, νέκρωσις άδου, νυμφών ολόφωτε, χαίρε των Αγγέλων χαρμονή, χαίρε η βοήθεια των πιστώς δεομένων σου.
Παστάς τού Λόγου αμόλυντε, αιτία της των πάντων θεώσεως, χαίρε Πανάχραντε, των Προφητών περιήχημα, χαίρε των Αποστόλων το εγκαλλώπισμα.
Εκ σου η δρόσος απέσταξε, φλογμόν πολυθεΐας η λύσασα, όθεν βοώμεν σοι, χαίρε ο πόκος ο ένδροσος, ο εν Γεδεών Παρθένε προεθεάσατο.
Ιδού σοι χαίρε κραυγάζομεν, λιμήν ημίν γενού θαλαττεύουσι και ορμητήριον εν τω πελάγει, των θλίψεων και των σκανδάλων πάντων του πολεμήτορος.
Χαράς αιτία χαρίτωσαν, ημών τον λογισμόν του κράζειν σοι, χαίρε η άφλεκτος βάτος, νεφέλη ολόφωτε, η τους πιστούς ακαύστως επισκιάζουσα.
Ανυμνούμεν σε βοώντες, χαίρε όχημα Ηλίου του νοητού, άμπελος αληθινή, τον βότρυν τον πέπειρον η γεωργήσασα, οίνον στάζοντα, τον τας ψυχάς ευφραίνοντα, των πιστών σε δοξαζόντων.
Ιατήρα των ανθρώπων η κυήσασα, χαίρε Θεόνυμφε, η ράβδος η μυστική, άνθος το αμάραντον η εξανθήσασα, χαίρε Δέσποινα, δι’ ής χαράς πληρούμεθα και ζωήν κληρονομούμεν.
Ρητορεύουσα ού σθένει γλώσσα, Δέσποινα, υμνολόγησαί σε, υπέρ γαρ τα Σεραφείμ υψώθεις κυήσασα τον Βασιλέα Χριστόν, ον ικέτευε, πάσης νυν βλάβης ρύσασθαι, τους πιστώς σε προσκυνούντας.
Ικετεύομε οι δούλοι σου και κλίνομεν γόνυ καρδίας ημών. Κλίνον το ούς σου Αγνή και σώσον τους θλίψεσι βυθιζόμενους ημάς και συντήρησον, πάσης εχθρών αλώσεως την σήν Πόλιν Θεοτόκε.
Νηδύ ϊ τον Λόγον υπερδέξω, τον πάντα βαστάζοντα εβάστασας, γάλακτι εξέθρεψας, νεύματι τον τρέφοντα την οικουμένην άπασαν, Αγνή ώ ψάλλομεν, τον Κύριον υμνείτε τα έργα και υπερυψούτε, εις πάντας τους αιώνας.
Μωσής κατενόησεν εν βάτω, το μέγα μυστήριον του τόκου σου, παίδες προεικόνισαν τούτο εμφανέστατα, εν μέσω πυρός ιστάμενοι και μη φλεγόμενοι, ακήρατε Αγία Παρθένε, όθεν σε υμνούμεν εις πάντας τους αιώνας.
Οι πρώην απάτης γυμνωθέντες, στολήν αφθαρσίας ενεδύθημεν τη κυοφορία σου και οι καθεζόμενοι εν σκότει παραπτώσεων, φως κατωπτεύσαμεν, φωτός κατοικητήριον, Κόρη, όθεν σε υμνούμεν εις πάντας τους αιώνας.
Νεκροί διά σου ζωοποιούνται, ζωήν γάρ την ενυπόστατον εκύησας, εύλαλοι οι άλαλοι πρώην χρηματίζοντες, λεπροί αποκαθαίρονται, νόσοι διώκονται, πνευμάτων αερίων τα πλήθη ήττηνται, Παρθένε βροτόν η σωτηρία.
Η κόσμω τεκούσα σωτηρίαν, δι’ ής από γης εις ύψος ήρθημεν, χαίροις παντευλόγητε, σκέπη και κραταίωμα, τείχος και οχύρωμα των μελωδούντων Αγνή, τον Κύριον υμνείτε τα έργα και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας.
Ίνα σοι πιστοί το χαίρε κραυγάζομε, οι διά σου της χαράς μέτοχοι γενόμενοι της αϊδίου, ρύσαι ημάς πειρασμού βαρβαρικής αλώσεως και πάσης άλλης πληγής, διά πλήθος, Κόρη, παραπτώσεων, επιούσης βροτοίς αμαρτάνουσιν.
Ώφθης φωτισμός ημών και βεβαίωσις όθεν βοώμεν σοι, Χαίρε άστρον άδυτον εισάγον κόσμω τον μέγα Ήλιον, χαίρε Εδέμ ανοίξασα την κεκλεισμένην Αγνή, χαίρε στύλε πύρινε εισάγουσα εις την άνω ζωήν το ανθρώπινον.
Στώμεν ευλαβώς εν οίκω Θεού ημών, και εκβοήσωμεν, χαίρε κόσμου Δέσποινα, χαίρε Μαρία Κυρία πάντων ημών, χαίρε η μόνη άμωμος εν γυναιξί και καλή, χαίρε σκεύος μύρον το ακένοτον, επί σε κενωθέν εισδεξάμενον.
Η περιστερά, η τον ελεήμονα αποκυήσασα, χαίρε αειπάρθενε, Οσίων πάντων, χαίρε το καύχημα, των Αθλητών στεφάνωμα, χαίρε πάντων τε των Δικαίων θείον εγκαλλώπισμα και ημών των πιστών το διάσωσμα.
Φείσαι ο Θεός της κληρονομίας σου, τας αμαρτίας ημών, πάσας παραβλέπων νύν, εις τούτο έχων, εκδυσωπούσαν σε, την επί γης ασπόρως σε κυοφορήσασαν, διά μέγα έλεος θελήσαντα μορφωθήναι Χριστέ το αλλότριον.
Άσπιλε, Αμόλυντε, Άφθορε, Άχραντε, Αγνή Παρθένε, Θεόνυμφε Δέσποινα, η Θεόν Λόγον τοίς ανθρώποις τη παραδόξω Σου κυήσει ενώσασα, και την απωσθείσαν φύσιν του γένους ημών τοίς ουρανίοις συνάψασα, η των απηλπισμένων μόνη ελπίς και των πολεμουμένων βοήθεια, η ετοίμη αντίληψις των είς Σε προστρεχόντων και πάντων των Χριστιανών το καταφύγιον. Μή βδελύξη με τόν αμαρτωλόν, τόν εναγή, τόν αισχροίς λογισμοίς και λόγοις και πράξεσιν, όλον εμαυτόν αχρειώσαντα και τη τών ηδονών τού βίου ραθυμία γνώμη δούλον γενόμενον, άλλ’ ώς του Φιλανθρώπου Θεού Μήτηρ, φιλανθρώπως σπλαχνίσθητι επ’ εμοί τώ αμαρτωλώ και ασώτω και δέξαι μου την εκ ρυπαρών χειλέων προσφερομένην Σοι δέησιν και τον Σόν Υιόν και ημών Δεσπότην και Κύριον, τη μητρική Σου παρρησία χρωμένη δυσώπησον, ίνα ανοίξη καμοί τα φιλάνθρωπα σπλάχνα τής Αυτού αγαθότητος και παριδών μου τα αναρίθμητα πταίσματα, επιστρέψη με προς μετάνοιαν και των Αυτού εντολών εργάτην δόκιμον αναδείξη με. Και πάρεσό μοι αεί, ώς ελεήμων και συμπαθής και φιλάγαθος, εν μεν τώ παρόντι βίω, θερμή προστάτις και βοηθός, τας των εναντίον εφόδους αποτειχίζουσα και προς σωτηρίαν καθοδηγούσα με και εν τω καιρώ της εξόδου μου, την αθλίαν μου ψυχήν περιέπουσα και τας σκοτεινάς όψεις των πονηρών δαιμόνων πόρρω αυτής απελαύνουσαν, εν δε τη φοβεράν ημέρα της Κρίσεως, της αιωνίου με ρυομένη κολάσεως και της απορρήτου δόξης του Σου Υιού και Θεού ημών κληρονόμον με αποδεικνύουσα. Ής και τύχοιμι Δέσποινά μου, Υπεραγία Θεοτόκε, διά της Σής μεσιτείας και αντιλήψεως, χάριτι και φιλανθρωπία του Μονογενούς Σου Υιού, του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού. Ώ πρέπει πάσα δόξα τιμή και προσκύνησις, σύν τώ ανάρχω Αυτού Πατρί και τώ Παναγίω και αγαθώ και ζωοποιώ Αυτού Πνεύματι, νύν και αεί και εις είς τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Και δός ημίν, Δέσποτα, πρός ύπνον απιούσιν, ανάπαυσιν σώματος και ψυχής και διαφύλαξον ημάς από του ζοφερού ύπνου της αμαρτίας και από πάσης σκοτεινής και νυκτερινής ηδυπαθείας. Παύσον τας ορμάς των παθών, σβέσον τα πεπυρωμένα βέλη του πονηρού, τα καθ’ ημών δολίως κινούμενα, τας της σαρκός ημών επαναστάσεις κατάστειλον, και πάν γεώδες και υλικόν ημών φρόνημα κοίμησον. Και δώρισε ημίν, ο Θεός, γρήγορον νούν, σώφρονα λογισμόν, καρδίαν νήφουσα, ύπνον ελαφρόν, και πάσης σατανικής φαντασίας απηλλαγμένον. Διανάστησον δε ημάς εν τώ καιρώ της προσευχής εστηριγμένους εν ταίς εντολαίς Σου και την μνήμην των Σόν κριμάτων εν εαυτοίς απαράθραυστον έχοντας. Παννύχιον ημίν την Σήν δοξολογίαν χάρισαι, εις το υμνείν και ευλογείν και δοξάζειν, το πάντιμον και μεγαλοπρεπές όνομά Σου, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, νύν και αεί και είς τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Υπερένδοξε, αειπάρθενε, ευλογημένη Θεοτόκε, προσάγαγε την ημετέραν προσευχήν τω Υιώ Σου και Θεώ ημών και αίτησαι, ίνα σώση διά Σού τας ψυχάς ημών.
Η ελπίς μου ο Πατήρ, καταφυγή μου ο Υιός, σκέπη μου το Πνεύμα το Άγιον, Τριάς Αγία δόξα Σοι.
Την πάσαν ελπίδα μου είς Σέ ανατίθημι Μήτηρ του Θεού, φύλαξόν με υπό την σκέπη Σου.
Επί Σοί χαίρει Κεχαριτωμένη, πάσα η κτίσης, Αγγέλων το σύστημα και ανθρώπων το γένος, ηγιασμένε Ναέ και Παράδεισε λογικέ, Παρθενικόν καύχημα, εξ ής Θεός εσαρκώθη και παιδίον γέγονε ο πρό αιώνων υπάρχων Θεός ημών. Την γαρ Σήν μήτραν θρόνον εποίησε και την Σήν γαστέρα πλατυτέραν ουρανών απειργάσατο. Επί Σοί χαίρει, Κεχαριτωμένη, πάσα η κτίσις δόξα Σοι.
Άγιε Άγγελε, ο εφεστώς της αθλίας μου ψυχής και ταλαιπώρου μου ζωής, μη εγκαταλείπης με τον αμαρτωλόν, μηδέ αποστής απ’ εμού δια την ακρασίαν μου, μή δώης χώραν τώ πονηρώ δαίμονι κατακυριεύσαι τη καταδυναστεία του θνητού τούτου σώματος, κράτησον της αθλίας και παρειμένης χείρας μου και οδήγησόν με είς οδόν σωτηρίας. Ναι, Άγιε Άγγελε του Θεού, ο φύλαξ και σκεπαστής της αθλίας μου ψυχής και του σώματος, πάντα μοι συγχώρησον, όσα σοι έθλιψα πάσας τας ημέρας της ζωής μου και εί τι ήμαρτον την σήμερον ημέραν, σκέπασόν με από πάσης επηρείας του αντικειμένου, ίνα μη έν τινι αμαρτήματι παροργίσω τον Θεόν, και πρέσβευε υπέρ ημών προς τον Κύριον, του επιστηρίξαι με εν τώ φόβω Αυτού και άξιον αναδείξαι με δούλον της Αυτού αγαθότητος. Αμήν.
Θεοτόκε Παρθένε, χαίρε και χαριτωμένη Μαρία, ο Κύριος μετά Σού, ευλογημένη Σύ εν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας Σου, ότι Σωτήρα έτεκες των ψυχών ημών.
Θεοτόκε Παρθένε, χαίρε και χαριτωμένη Μαρία, ο Κύριος μετά Σού, ευλογημένη Σύ εν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας Σου, ότι Σωτήρα έτεκες των ψυχών ημών.
Θεοτόκε Παρθένε χαίρε και χαριτωμένη Μαρία, ο Κύριος μετά Σού, ευλογημένη Σύ εν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας Σου, ότι Σωτήρα έτεκες των ψυχών ημών.
Δι’ ευχών των Αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός ημών, συγχώρησον ελέησον, και σώσον ημάς και χάρισε ημάς Κύριε την Ουράνιάν Σου Βασιλεία και απ’ αυτήν εδώ την ζωήν αξίωσέ μάς μετόχους Αυτής, καθ’ ότι πλάσματά Σου ήμαστε, έχοντα απόλυτη ανάγκη από τα ελέη Σου. Αμήν.
Μιχάλης Αλταλίκης
