Τι επιτέλους συμβαίνει μ’ εμάς;

   Τις ειδήσεις της ημέρας έβλεπα προ ημερών σε κάποιο από τα κανάλια και με μεγάλη μου λύπη σύγκρινα, το ενδιαφέρον που έδειχναν οι άνθρωποι για την εξέλιξη που πείρε το όντως σοβαρό θέμα των παιδεραστών που μας προέκυψε, σε σχέση με την χαλαρότητα και την αδιαφορία που οι ίδιοι άνθρωποι δείχνουν, για όλα τα άλλα θέματα που απασχολούν την ζωή μας και εξίσου σοβαρά είναι.

Κι εκείνο που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση, είναι ότι αμέσως βρέθηκε δικηγόρος και μάλιστα από αυτούς που θα λέγαμε επιφανέστερους της χώρας μας να υποστηρίζει, ότι δεν υπάρχει παιδεραστία, ότι αθώος είναι ο κατηγορούμενος κι ότι αυτοί που τον κατήγγειλαν ως παιδεραστή, αλλά και βιαστή, είναι εντελώς αναξιόπιστοι μάρτυρες.

Οι δικές του δηλώσεις με λίγα λόγια ήταν που φούντωσαν θα έλεγα τις λογικές αντιδράσεις των ανθρώπων επί του θέματος, όπως και η δική του διάθεση να απαλλάξει τον πελάτη του από τις κατηγορίες που του απένειμα και μάλιστα αρκετοί παθόντες από την ανώμαλη δράση του.

Και η πολιτεία αντέδρασε ωστόσο, αν και πολύ χλιαρά βέβαια, αντί να βγει με αυστηρότερες διαθέσεις απέναντι σε μια τέτοιας μορφής δράση, αλλά κι όπως δείχνουν τα πράγματα, μάλλον ψάχνει να βρει μέσω του γνωστού και πάλι δικηγόρου, με πιά νομικά κόλπα να δρομολογηθεί η απαλλαγή του δράστη.

Από όσα ακούμε όμως να λέγονται φανερά και κρυφά κι εντελώς καμουφλαρισμένα, αλλά κι εμμέσως πλην σαφώς διατυπωμένα, το πρόβλημα που ξαφνικά μας παρουσιάστηκε τώρα, από αρκετά χρόνια πριν ήταν γνωστό κι ότι δεν είναι παρά η μύτη του παγόβουνου πάνω από την επιφάνια της θάλασσας, που πολύ καλά παρέμενε για πολύ καιρό κρυμμένο κάτω από την επιφάνειά της.

Ένας δράστης δηλαδή εκτέθηκε, αλλά πίσω από αυτόν όπως λέγεται, υπάρχουν πολλοί επώνυμοι κι επιφανείς πολίτες της χώρας μας, οι οποίοι, δεν κάνουν μόνον τα ίδια με τον εν λόγω δράστη, αλλά κι ακόμη χειρότερα από αυτόν κάνουν και μάλιστα ανήκουστα γι’ εμάς τους απλούς ανθρώπους.

Αυτός άλλωστε είναι κι ο λόγος, που αντιμετωπίζεται το θέμα με τόσο προσεγμένες κινήσεις, από φόβο όπως λέγεται, μη φανούν αυτοί που κρύβονται πίσω του και είναι χειρότεροι από τον εν λόγω βιαστή και είναι αυτοί, που λογικά θα έπρεπε να προστατεύουν τους πολίτες που υποτίθεται ότι διοικούν και τίποτε λογικό επ’ αυτού δεν κάνουν.

Αν έχει έτσι όμως το θέμα, όπως ακριβώς υπονοούνται δηλαδή από τα ευρέως διαδιδόμενα, δεν θα έκαναν λέτε όλοι μαζί αυτοί προσπάθειες, ώστε να το αποσιωπήσουν; Θα πήγαιναν λέτε να το ξεκαθαρίσουν και να βγάλουν τα μάτια τους με τα ίδια τους τα χέρια; Ασφαλώς και δεν θα έκαναν κάτι τέτοιο. Και μήπως είναι το μόνο που κάνουν αυτοί κρυφά και πίσω από την πλάτη μας;

Όπως κι αν έχει το πράγμα όμως, όπως κι αν εξελιχθεί στην συνέχεια το συγκεκριμένο θέμα του βιαστή, εκείνο που επίσης θα έπρεπε να ενδιαφέρει εμάς τους υπηκόους αυτής της χώρας, είναι πότε επιτέλους θα καταλάβουμε, ότι κάπως πρέπει να αντιδράσουμε.

Και πρέπει να το κάνουμε, γιατί η πατρίδα μας δεν είναι πια δική μας. Τίποτε δηλαδή από αυτήν δεν μας ανήκει πλέον. Όπως και τίποτε δεν λειτουργεί για τις δικές μας ανάγκες. Αυτήν δηλαδή την πατρίδα, που την πούλησαν οι δήθεν κυβερνήτες μας, χωρίς καν να μας ρωτήσουν.

Αλλά κι εμάς δεν μας πονάει πια αυτή, όπως πονούσε τους προγόνους μας. Αυτοί βέβαια, έκαναν το χρέος τους όταν έπρεπε κι όπως όφειλαν, μας την αφήσουν ελεύθερη. Εμείς μόνον γίναμε αχάριστοι απέναντι της.

Εμείς λοιπόν, οι απόγονοί τους είμαστε οι αχάριστοι. Κι ως ανάξιοι να υπερασπιστούμε την καλύτερη πατρίδα του κόσμου,  αυτήν δηλαδή που ασφαλώς και μας ανήκει, την αφήσαμε  από απροσεξία, αμέλεια κι αδιαφορία, να την διαχειρίζονται αυτοί, που δεν μπορούν ούτε τον εαυτό τους να διαχειριστούν.

Κι εξαρτώμενοι καθώς είναι από σαρκικά κι όχι μόνον πάθη, δεν μπορούν παρά να είναι σφετεριστές ξένης περιουσίας, για την οποία βέβαια καρφί δεν τους καίγεται όπως λέει ο λαός μας, αφού ούτε είναι, ούτε ήταν ποτέ δική τους πατρίδα κι αυτός είναι ο λόγος που τόσο εύκολα διατάζουν την διάλυσή της.

Δεν είναι βέβαια σε θέση να κάνουν κάτι από μόνοι τους, αφού εντολές άλλων εκτελούν κι αυτό πολύ καθαρά φαίνεται, από την απόλυτη υπακοή που κάνουν στους εντολείς τους. Όπως κι αυτός είναι ο λόγος που σε κάθε εχθρική εφαρμογή, δέχονται τα εύσημα από τους Γερμανούς, δεδομένου ότι αυτοί έχουν περισσότερα δικαιώματα από τους υπόλοιπους διεκδικητές της δικής μας πατρίδας.

Κι ενώ γίνονται τέτοια εις βάρος μας και πολλά άλλα που επίσης είναι γνωστά ως καταστροφικά για την πατρίδα μας και τους συμπατριώτες μας, εμείς ακόμη είμαστε διαιρεμένοι σε διάφορες ομάδες, που ασχολούνται μόνον με τα προσωπικά τους.

Για τα κοινά όμως, που βρίσκονται σε κίνδυνο, ή και σε θέση αφανισμού, τίποτε δεν σκέφτονται να δρομολογήσουν για την αποτροπή τους, δεδομένου ότι συνήθισαν πια να υπηρετούν διαταγές και υποδείξεις, χωρίς να μεσολαβεί πουθενά δική τους σκέψη για το αν κάνουν καλά ή όχι, που δεν τρέχουν να τα υπερασπιστούν.

Είδατε δηλαδή εσείς ποτέ κάποιον από τους δικηγόρους, ή από τους δικαστές, ή από τους στρατιωτικούς, ή από τους αστυνομικούς έστω, να διαμαρτύρεται, ή να υπερασπίζεται τα δίκαια της πατρίδας του και των συνανθρώπων του, για όσα τους επιβάλλονται και από παντού φαίνονται ότι καταστροφικά κι επιζήμια για όλους μας είναι;

Άντε να πούμε τώρα, ότι οι απλοί πολίτες έμαθαν να υπακούν στους διατάζοντας αυτούς καταστροφικά πράγματα από απλή κι αγράμματη θα πω συνήθεια. Αυτοί όμως; Που με σπουδές υπάρχουν και θέσεις εξουσίας έχουν και θα μπορούσαν να αντιδράσουν υπέρ της αξιοπρέπειας της πατρίδας τους και των συνανθρώπων τους, γιατί είναι τόσο δουλικοί;

Γιατί λοιπόν κωφεύουν και γιατί εθελοτυφλούν και γιατί δέχονται ως αμέτοχοι την επιβολή απάνθρωπων μέτρων κατά της πατρίδας τους και των συνανθρώπων τους; Γιατί δηλαδή δεν τους υπερασπίζονται καθώς έχουν υποχρέωση; Για ποιόν λόγο δηλαδή κατέχουν θέσεις εξουσίας στην πατρίδα τους;

Απλούστατα, για να ανήκουν στους φορείς της εξουσίας, που τους έχουν ως υπηρέτες στην διάθεσή της, που κατά κύριο λόγο κινούνται κατά της πατρίδας τους, των συμπατριωτών τους, των οικογενειών τους και κατά του ίδιου τους του εαυτού και της μελλούσης κατοίκησης αυτού του τόσο Ιστορικού τόπου, που από θεμελίων η εξουσιάζουσα αρχή σκοπεύει να καταστρέψει κι αυτοί οι κωφεύοντες και οι τυφλά υπακούοντες και οι αρκετά μορφωμένοι υπηρεσιακοί, ακόμη δεν το κατάλαβαν;

Αυτός είναι κι ο λόγος μάλιστα, που ως τυφλοί εφαρμόζουν  αυτά που η εξουσία τους διατάζει να κάνουν κατά της πατρίδας τους και καμιά λογική αντίδραση δεν προτάσσουν, προς το να συμμετέχει και η δική τους άποψη επί των εκάστοτε διαταγών, αφού και στους ίδιους έχει αντίκτυπο το αποτέλεσμα που προκύπτει από τις τυφλές εφαρμογές τους.

Επιλέγοντας συνειδητά όμως την κώφωση και την υποτέλεια τους στην αρχή εξουσίας που όλους μας εξουσιάζει, καθόλου δεν σκέφτονται, ότι με την δική τους παθητική στάση, γίνονται συνεργοί στην κακοποίηση της πατρίδας τους, αλλά και των συμπατριωτών τους.

Και υπηρετούν με τέτοια θέρμη την εξουσιάζουσα αρχή, που καθόλου δεν νοιάζονται και καμιά τύψη δεν τους θυμίζει ότι συμμέτοχοι είναι στις επιβαλλόμενες ασθένειες, στους φόβους, στους θανάτους στα νοσοκομεία, στους εγκλεισμούς των πολιτών στα σπίτια τους, στις ανεργίες που προκαλούνται, στις συνεχιζόμενες και χωρίς κανένα αποτέλεσμα απαγορεύσεις κυκλοφορίας, στο μόνιμο κλείσιμο των επιχειρήσεων, στους παράνομους εμβολιασμούς και στα ακόμη ποιο παράνομα πρόστιμα προς στους συμπατριώτες τους κι ο Θεός μόνον ξέρει, τί άλλο ακόμη θα μας επιβάλει αυτή η εχθρική εξουσιάζουσα αρχή και οι υπηρεσιακοί συμπατριώτες μας, θα τρέξουν να τους υπηρετήσουν δουλικά.

Ως τυφλά υπακούοντες δηλαδή, κανένα κακό δεν βλέπουν στην συμπεριφορά τους. Ούτε κακία, ούτε έχθρα, ούτε καταστροφή. Λες και ζουν μεν στον ίδιο χώρο μ’ εμάς τους υπολοίπους πολίτες, αλλά αυτοί να μην έχουν καμιά υποχρέωση να μας προστατεύσουν από τις βάρβαρες και καταστροφικές διαταγές που αναλαμβάνουν να υπηρετήσουν με την αρρωστημένη δικαιολογία όπως πάντα στο μυαλό τους, ότι διαταγές εκτελούν κι ως εκ τούτου, κρίνουν αθώο τον εαυτό τους.

Βλέπετε λοιπόν τι γίνεται; Κανείς από τούς υπηρεσιακούς συμπατριώτες μας δεν παρουσιάζεται ως υπερασπιστής μας. Αλλά ούτε και η διοικούσα αρχή διορίζει τον καλύτερο δικηγόρο όπως έκανε για τον βιαστή, να  υπερασπιστεί το δίκαιο των προβλημάτων μας, αυτών δηλαδή που οι ίδιοι μας φορτώνουν, ώστε να δρομολογήσει επιτέλους την επιστροφή μας στην ομαλότητα.

Αλλά και οι αντιδράσεις της νεολαίας μας μήπως είναι καλύτερη; Αντιδρούν για την αστυνόμευση των πανεπιστήμιων, διαμαρτύρονται για την κατάσταση κάποιου φυλακισμένου, κάνουν συνεχώς διαδηλώσεις υπέρ των ομοϊδεατών τους, σκοτώνονται μεταξύ τους για τις ποδοσφαιρικές τους ομάδες,  αλλά καμιά σημασία δεν δίνουν για τον ξεπεσμό της πατρίδας τους.

Τίποτε δηλαδή δεν κάνουν για την αιχμαλωσία που ζουν αυτοί όπως κι εμείς από τους δυνάστες μας. Όπως τίποτε δεν κάνουν και για την καταστροφή της ζωής των συμπατριωτών τους και για την δική τους κατάντια, να μην μπορούν να υπερασπιστούν την πατρίδα που αυτοί θα συνεχίσουν να ζουν και θα έπρεπε να την θέλουν να ευημερεί, για το δικό τους μέλλον και μόνον.

Έχουν περιοριστεί τόσο σε αξία οι ιδεολογίες τους δηλαδή, που έφτασαν στο σημείο να δικαιολογούν τους φόνους που γίνονται γύρο τους ως φυσιολογικά διατεταγμένους, αρκεί να μην θίγονται οι ομοϊδεάτες τους, για τους οποίους συνεχώς και με κάθε ευκαιρία οργανώνουν ποριές και αδίστακτα προκαλούν ζημίες στους συνανθρώπους τους, που σε τίποτε δεν τους πείραξαν, αλλά και δεν τους εμπόδισαν να διαμαρτυρηθούν, για όσα κι αν αυτοί επέλεξαν να τους αφορούν και είχαν το δικαίωμα να το κάνουν, όσο λάθος κι αν είναι.

Από την στιγμή όμως που κατάλαβαν ότι έχουν το δικαίωμα να υπερασπίζονται τις απόψεις τους, δεν είναι παράλογο που δεν κάνουν το ίδιο και για την επιδιωκόμενη καταστροφή της πατρίδας που κληρονόμησαν και που αυτοί θα ζουν εντός αυτής για πολύ καιρό ακόμη, καθότι νεαροί είναι κι έχουν αρκετό χρόνο μπροστά τους;

Αυτοί όμως, προτιμούν να πεθάνουν για κάποιον ομοϊδεάτη τους, για την ομάδα τους, αλλά όχι για την απομάκρυνση των εχθρών της πατρίδας τους, που κινδυνεύει από εσωτερικούς κι εξωτερικούς εχθρούς, σαν να μη θέλουν να ζουν ελεύθεροι, αλλά διαπαντός σκλαβωμένοι και υποδουλωμένοι.

Μιχάλης Αλταλίκης

Δημοσιεύθηκε στην Χωρίς κατηγορία. Αποθηκεύστε τον μόνιμο σύνδεσμο.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *