Θα πρέπει να παραδεχθούμε βέβαια, ότι από αρχαιοτάτων χρόνων είχαν αξία τα φώτα κι ο φωτισμός κι αυτός ήταν ο λόγος που οι πρόγονοί μας τουλάχιστον, συχνά αναφερόταν σ’ αυτές τις έννοιες. Κι από όσα μας άφησαν ως κληρονομιά, λογικά μπορούμε να συμπεράνουμε, ότι αν δεν υπήρχαν τα φώτα κι ο φωτισμός, τα πάντα θα έμεναν στο απόλυτο σκοτάδι.
Μετά από την έλευση του Χριστού μας όμως, αυτές οι έννοιες απέκτησαν μεγαλύτερη αξία, γιατί όπως Αυτός μας δίδαξε, ο άνωθεν κι από τον Θεό προερχόμενος φωτισμός είναι ο μόνος έγκυρος κι ο μόνος αξιόπιστος.
Ασφαλώς και είναι έτσι βέβαια, γιατί μόνον μέσω αυτού του φωτισμού μπορούμε να δούμε την πραγματικότητα όπως είναι γιατί όλα όσα υπάρχουν εντός αυτής, με εξειδικευμένες γραμμές οριοθέτησης είναι προσδιορισμένα, ώστε να μην παρεκκλίνει κανείς και τίποτε από όσα προϋπάρχουν και από τον Θεό είναι δωρισμένα.
Γι’ αυτό λοιπόν, όσα τεχνικά φώτα κι αν χρησιμοποιούμε, όσο δυνατά κι αν φωτίζουμε με αυτά την ζωή μας, όσο κι αν μελετούμε προκειμένου να αυξήσουμε τον νου μας, ποτέ δεν θα μπορέσουμε να δούμε την πραγματικότητα όπως είναι, αν ακόμη επιμένουμε να ζούμε απομακρυσμένοι από τον Θεό και το θέλημά του.
Ακόμη κι αυτός ο ατομικός φωτισμός δηλαδή, που μέσα μας ενυπάρχει ως δυνατότητα στον νου του καθενός μας είναι ανεπαρκής, όσο φωτοφόρος κι αν ανθρωπίνως μας φαίνεται, γιατί σκοτίζεται ηθελημένα, ή άθελα του, από πολλές εσωτερικές και εξωτερικές παρεμβολές, τις οποίες βέβαια, ο συγκάτοικό μας πλάνος εγωισμός, δεν μας επιτρέπει να δούμε.
Υπάρχουν όμως άνθρωποι ανάμεσα μας που κατάφεραν να απαλλαγούν από τον εγωισμό. Αυτοί λοιπόν, πράγματι έχουν την δυνατότητα να βλέπουν την πραγματικότητα όπως είναι, γιατί κανένας δεν τους εμποδίζει. Και δεν τους εμποδίζει κανείς γιατί τον Χριστό μας έχουν βοηθό, αλλά και γι’ Αυτόν επέλεξαν να υπάρχουν στην ζωή που τους παραχωρήθηκε.
Αν τύχει και συναντήσουμε κάποιον από αυτούς στην δική μας ζωή, από μόνοι μας θα πούμε, ότι αυτός πράγματι είναι φωτισμένος, αφού μπορεί να δει, όχι μόνον τα φανερά και τα κοντινά που για κάποιον προσωπικό μας λόγο τα στραβώσαμε εμείς μέσα μας, αλλά κι αυτά που από αρκετά παλιά κρύψαμε επιμελημένα μέσα στο υποσυνείδητο μας και δεν επιτρέπουμε σε κανέναν να τα δει. Ούτε στον εαυτό μας δηλαδή, αλλά ούτε και σε κάποιον άλλον.
Αυτόν λοιπόν μόνον μπορούμε να πούμε φωτισμένο, που ο Θεός του επιτρέπει, να μη βλέπει αυτά που θα του φέρουν χρήματα και δόξα στην ζωή του, ως εντελώς άχρηστα για την ψυχή του ανθρώπου, αλλά, να βλέπει αυτά που κρύβουν οι άνθρωποι μέσα τους και ως αμαρτίες δεν τους επιτρέπουν να γνωρίσουν τον Θεό ως πατέρα τους, όπως και να αισθανθούν την αγάπη που τρέφει Αυτός για όλα τα παιδιά Του ανεξαιρέτως.
Μαζί με τα κρυφά όμως, είναι και άλλα πολλά που εμποδίζουν εμάς τους ανθρώπους να γευθούμε την αγάπη του Θεού κι ο φωτισμός μας είναι αυτός που θα μας οδηγήσει σ’ αυτήν. Χωρίς την οποία βέβαια, ποτέ δεν θα μπορούμε να προσφέρουμε κι εμείς την δική μας οφειλόμενη αγάπη προς τον συνάνθρωπό μας, όταν επιτέλους καταλάβουμε ότι αδελφός μας είναι.
Αν θέλουμε να λέμε δηλαδή ως φωτισμένοι, ότι εμείς πράγματι αγαπάμε τον Θεό και πατέρα μας, μόνον μέσω της δικής μας έμπρακτης αγάπης προς τους αδελφούς μας θα μπορέσουμε να το αποδείξουμε.
Ο φωτισμός λοιπόν, δεν είναι μόνον μια λέξη, ή μόνον μια έννοια, αφού και παρεχόμενη δυνατότητα είναι, ικανή να προσφέρει αγάπη, όχι μόνον στους καλούς, αλλά και στους κακούς αδελφούς μας, όσο κακοί κι αν είναι.
Ακόμη και σ’ αυτούς δηλαδή, που μας σκάβουν τον λάκκο, που μας αρρωσταίνουν, που μας εκμεταλλεύονται, που μας κλέβουν την ζωή και που μας σκοτώνουν ύπουλα, προκειμένου να ικανοποιήσουν τους προσωπικούς του λόγους ύπαρξης ανάμεσα σε ανθρώπους.
Αυτούς δηλαδή, που ως επιλογή συμπεριφοράς, τους οδηγούν οι λογισμοί τους να ζουν ανάμεσα μας ως άνθρωποι και να στηρίζονται μάλιστα περισσότερο, σ’ αυτόν τον λογισμό που τους προτρέπει να πιστεύουν, ότι ο Θεός μας έδωσε μυαλό, ώστε μόνοι μας να φροντίζουμε τα συμφέροντα της προσωπικής μας ζωής.
Όποιος ζει όμως με αυτό το σκεπτικό και θυμάται τον Θεό μόνον τότε που οι δικαιολογίες του το επιβάλουν, από μόνος του αποκλείει την δυνατότητα στον εαυτό του να φτάσει στην προσφορά της αγάπης προς τον αδελφό συνάνθρωπό του, αλλά ούτε και στην αγάπη του εαυτού του, του επιτρέπει να φτάσει.
Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν, χωρίς την προσθήκη της αγάπης στην ζωή μας, μόνον κακία μπορούμε να προσφέρουμε γύρο μας, αφού ως γνωστόν, όποιος αγαπάει το συμφέρον του, το χρήμα, την δόξα, την εξουσία, δεν μπορεί να αγαπήσει τον αδελφό του, αλλά και έτοιμος είναι τον βλάψει μέχρι θανάτου.
Κι αν χρονίζει μέσα μας μια τέτοια συμπεριφορά, δεν υπάρχει περίπτωση να αγαπήσουμε ούτε και τον Θεό δηλαδή, αφού όλα πλέον θα τα βλέπουμε ως κυρίαρχοι επί της ζωής, επηρεασμένοι από τον μισάνθρωπο εγωισμό και τα πάθη μας.
Για να το εμπεδώσουμε καλύτερα αυτό μάλιστα, προτείνω να μελετήσουμε την συμπεριφορά κι αυτών που απαρτίζουν το σύνολο του φορέα των τριών,<< των πολιτικών, των ιδικών γιατρών και έγκριτων δημοσιογράφων >>, αυτών δηλαδή που με πολύ επιμέλεια φροντίζουν εδώ και πολύ καιρό την καταστροφή της οικονομικής, της σωματικής, της πνευματικής και της ψυχικής υγείας όλων υμών των Ελλήνων, με πρόσχημα δήθεν την προστασία της υγείας μας και πολύ καθαρά θα δούμε την κακία τους ενεργοποιημένη και μάλιστα στο μεγαλείο της.
Ενώ δεν έχουν κάνει μέχρι τώρα τίποτε που να εξασφαλίζει την υγεία μας, με πολύ επιμονή συνεχίζουν να φροντίζουν και για την ολοκληρωτική καταστροφή της Ορθόδοξης πατρίδας μας, αφού από μόνοι τους διάλεξαν να ζουν άθεοι, παρέα με τον μισάνθρωπο υποκινητή τους και αρκετά σκοτισμένοι από τον εγωισμό που αυτός τους επιβάλει. Και χωρίς να τους ενδιαφέρει η απόδοση αγάπης προς τον συνάνθρωπό τους, πολύ εχθρικά μας παρακολουθούν από την αντίπερα όχθη.
Ως αδελφούς μας όμως βλέποντάς τους κι εγώ, έχω να τους πω κάτι ακόμη ως ο ελάχιστος υπάρχων ανάμεσά τους, για να τα ακούσουμε κι εμείς οι συνάνθρωποί τους αυτό, μήπως και θυμηθούν τελικά, όπως κι αυτοί βέβαια αν όντως είναι Έλληνες, που δεν το νομίζω, ότι ως Έλληνες εμείς, έχουμε πάρα πολλές υποχρεώσεις.
Και δεν τις έχουμε μόνον προς τους συμπατριώτες μας αυτές, πριν τους πεθάνουμε όλους από αδιαφορία και δεν μείνει κανείς από αυτούς στην ζωή να θυμίζει την ύπαρξή μας, αλλά και προς όλους τους άλλους ανθρώπους της γης.
Ας θυμηθούμε δηλαδή, ότι σ’ εμάς τους Έλληνες παραχώρησε ο Θεός και πατέρας όλων μας την δυνατότητα, να φωτιστούν όλοι οι άνθρωποι και μάλιστα από τον δικό Του φωτισμό, για να γλυτώσουν αν θέλουν από τον σκοταδισμό που ζουν.
Όπως σ’ μάς παραχώρησε και την δυνατότητα να είμαστε το πνευματικό αλάτι στην ζωή των ανθρώπων επί της γης, γιατί εμείς ιδικά, δεν θέλουμε να καταδυναστεύουμε κανέναν, αλλά και η έμφυτη αδιαφορία μας για εξουσίες και πρωτοκαθεδρίες είναι αυτή, που μπορεί να υποστηρίξει την Θεϊκή επιθυμία.
Και δεν είναι εικασία αυτό, αφού όπως μας έδειξε η ιστορία των προγόνων μας τουλάχιστον, όλους τους σοφούς ανθρώπους Του ο Θεός, εδώ στην μικρή Ελλαδίτσα τους εγκατέστησε και όλοι αυτοί οι από τον Θεό φωτισμένοι, τίποτε δεν κράτησαν για τον εαυτό τους και κρυφά από τους υπόλοιπους λαούς της γης. Όλα όσα ως φωτισμένοι γνώρισαν δηλαδή, απλόχερα και με όλους τα μοιράστηκαν.
Όσα ήξεραν θα πω πάλι και ήταν χρήσιμα για τον άνθρωπο, όλα τα χάρισαν κι από κανέναν δεν θέλησαν να πληρωθούν, όπως και κανέναν λαό της γης δεν θέλησαν να εκμεταλλευτούν μέσω αυτών επιδιώκοντας οφέλη. Αυτό άλλωστε, δεν χρειάζεται να το τονίσω ιδιαίτερα εγώ, αφού από μόνες τους μιλούν οι δικές τους ενέργειες.
Την προσφορά τους δε κι ο Χριστός μας την στήριξε κι όχι μόνον αυτό έκανε, αλλά και με κάθε λεπτομέρεια την ενίσχυσε, όπως και την ξεκαθάρισε, ώστε να είναι όχι μόνον εντελώς σίγουρος ο από τον Θεό φωτισμός των ανθρώπων, αλλά κι εντελώς αψεγάδιαστος.
Αυτόν τον φωτισμό λοιπόν έπρεπε να διαδώσουν παντού οι αδελφοί μας. Αυτοί δηλαδή που όλα τα εξουσιάζουν και όλα τα κατευθύνουν και μάλιστα, με την δική μας Ελληνική συμμετοχή έπρεπε να τον μεταφέρουν στους ανθρώπους, αναγνωρίζοντας το θέλημα του Θεού. Όπως ξέρετε όμως, δεν θέλουν να το κάνουν.
Και δεν θέλουν να το κάνουν, γιατί δεν θέλουν να χάσουν τις εξουσίες που διατηρούν επί των ανθρώπων, αλλά και τις τεράστιες περιουσίες που αποκομίζουν από τους πολέμους που επιβάλουν, τις ασθένειες που προκαλούν, τον φόβο που εμπνέουν και την φτώχια που μεθοδεύουν, προκειμένου να μας κρατούν όλους και συνεχώς σε δουλική θέση και σχέση μαζί τους.
Κι αφού ήδη κατάφεραν να επιβάλουν σ’ εμάς τους πρόχειρα ζώντες, όλα αυτά τα ικανοποιητικά γι’ αυτούς, θα ήθελαν λέτε ποτέ να τα χάσουν; Αυτός λοιπόν είναι κι ο λόγος που μας παριστάνουν τους καλούς, αλλά πίσω από αυτό, επιμελημένα κρύβουν την κακία τους, παρατείνοντας τον απόλυτο σκοταδισμό των ανθρώπων και ήδη αυτόν εφαρμόζουν παντού με πολύ μεγάλη επιτυχία.
Πως όμως θα μπορούσαν να σκεφτούν και τον προσωπικό τους φωτισμό, όταν το αψεγάδιαστο του θέματος θα τους εμποδίζει να το κάνουν; Δεν θα πρόδιδε δηλαδή αυτό τις μεθοδευμένες κι απάνθρωπες σκοπιμότητές τους, όπως και το μίσος που τρέφουν προς τον Χριστό μας και τους συνανθρώπους τους;
Αυτός λοιπόν είναι ο λόγος που αυτοί προτιμούν να ζουν στο βάθος του σκότους της επιλογής τους, όπως και με πολύ μανία προσπαθούν να μηδενίσουν και τον Χριστό μας μέσα στην δική μας συνείδηση, για να μην μας χάσουν από τον έλεγχό τους.
Ας τους αφήσουμε όμως αυτούς να κάνουν ότι θέλουν, αφού στο τέλος, μόνον τον εαυτό τους θα βλάψουν και κανέναν άλλον κι ας μπούμε στον δικό μας αληθινό σκοπό ζωής εμείς, ώστε να οριοθετήσουμε με ασφάλεια την δική μας τουλάχιστον συν Θεό ύπαρξη ζωής,
Ας επικεντρωθούμε δηλαδή στις δικές μας υποχρεώσεις, γιατί αυτό είναι που θα μετρήσει στο τέλος και για να μη βρεθούμε από θυμό για τους φορείς που μας καταδυναστεύουν, κατηγορούμενοι από κατήγοροι, ας ζητήσουμε να μάθουμε σε πρώτη φάση, πως θα φωτισθούμε εμείς σωστά, για να μην κάνουμε ότι νομίζουμε και αναγκαστούμε να το βαφτίσουμε φωτισμό κι εμείς από προχειρότητα.
Ας προσέξουμε λοιπόν, ώστε από εδώ και μετά τουλάχιστον να μην υπάρχουν έριδες και προστριβές μεταξύ μας για άχρηστα πράγματα και ελευθερωμένοι και φωτισμένοι κατάλληλα μετά, να επιδοθούμε με αγάπη στον φωτισμό όλων των λαών της γης.
Αρκετά τον στερηθήκαμε εμείς και μέσω των δυναστών της γης, αρκετά τον στερούνται και όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι, μένοντας ακόμη στο σκοταδισμό που τους επέβαλαν οι αρνητές του Θεού, ώστε να τους δοθεί τώρα τουλάχιστον η δυνατότητα ανάπτυξης της πνευματικής τους κατάστασης και μέσω αυτής, να γνωρίσουν επιτέλους τον τριαδικό Θεό, αφού άλλος δεν υπάρχει.
Ας συμβουλευτούμε λοιπόν σχετικά, αυτούς που μπορούν να βλέπουν την πραγματικότητα όπως είναι κι αφού καθαριστούμε από σκοτισμούς, να επιδοθούμε στην διατήρηση του καλού επί της γης, απομακρύνοντας από ανάμεσά μας ότι κακό υπάρχει και μας παρουσιάζεται ως καλό από τον μισάνθρωπο εγωισμό.
Αν νομίζουμε πάλι, ότι όλα τα ξέρουμε κι ότι δεν έχουμε ανάγκη από συμβουλές, το μόνο που θα κάνουμε για όλους μας, θα είναι να μείνουμε στην ίδια τάξη πάλι και δεν ξέρω αν έχουμε άλλον χρόνο στην διάθεσή μας, ώστε να επανορθώσουμε αύριο, ή μεθαύριο ενδεχομένως την πνευματική μας υπόσταση.
Μιχάλης Αλταλίκης
