Ο Ιταλός Φρουτέμπορος Κι Ο Γιος Του

Αν και πέρασε αρκετός καιρός από τότε που με ταλαιπώρησε το δεξί μου αυτί, ποτέ μου δεν ησύχασα, φοβούμενος την επανάληψη του πόνου που γνώρισα εξαιτίας του, γι’ αυτό και συνεχώς από τότε και μετά είχα τον νου μου στραμμένο προς αυτό.

Προσέχοντας λοιπόν και το παραμικρό που συνέβαινε στο αυτί μου, παρατήρησα κάποια στιγμή ότι που και πού, μου παρουσίαζε ένα συνεχές σφύριγμα, όπως αυτό που ακούμε όταν έχει τελειώσει κάποιος σταθμός στο ραδιόφωνο και δεν εκπέμπει πλέον.

Χανόταν κατά διαστήματα, αλλά και πάλι εμφανιζόταν μετά από καιρό κι όταν εμφανιζόταν, κρατούσε το σφύριγμά του για πολλούς μήνες. Από τότε λοιπόν και μέχρι σήμερα, μονίμως έχω αυτό το σφύριγμα, αλλά και στα δύο μου αυτιά πλέον.

Όσους ειδικούς γιατρούς κι αν επισκέφτηκα, προκειμένου να βρω λύση στο πρόβλημα μου, τίποτε δεν κατάφερα, δεδομένου ότι δεν βρήκαν κανένα λόγο αυτοί που να δικαιολογεί την ύπαρξη του.

Αυτό λοιπόν σκεφτόμουν και πάλι καθισμένος στο γραφείο μου ένα πρωινό, αλλά και μελετούσα εκεί τί άλλο θα μπορούσα να κάνω στην προσπάθειά μου να μειώσω κάπως αυτό το σφύριγμα τουλάχιστον, το οποίο για πολλές μέρες με ενοχλούσε, αλλά και πάλι χωρίς αποτέλεσμα. Δεν έβρισκα δηλαδή, ούτε και κάποιον πρόχειρο έστω τρόπο να το σταματήσω.

Κάποιος κτυπούσε την πόρτα του γραφείου μου όμως εκείνη την στιγμή, οπότε, στράφηκε η προσοχή μου προς την πόρτα, αν κι απορούσα για τον λόγο που μου έκανε κάποιος επίσκεψη τόσο πρωί, δεδομένου ότι δεν ήταν ακόμη ούτε οκτώ η ώρα.

Όπως έβλεπα όμως, δύο ήταν οι επισκέπτες μου κι από την φυσιογνωμία τους, μάλλον για πατέρας και γιος μου έμοιαζαν. Δεν χρειάστηκε βέβαια να τους ψάξω και περισσότερο, αφού ο πατέρας πήρε τον λόγο από μόνος του και μιλώντας Ιταλικά, μου έλεγε ότι ερχόταν σε μένα συστημένοι από τα κεντρικά μας γραφεία του Μιλάνου.

Δικαιολογώντας στην συνέχεια και τον λόγο της επίσκεψής τους στην Ελλάδα, αλλά και στο γραφείο μου κατ’ επέκταση, έλεγε ότι ήταν ερευνητικής μορφής αυτή κι ότι ακολουθούσε την επιθυμία του γιού του, ο οποίος είχε αναλάβει πρόσφατα την οικογενειακή τους επιχείρηση στην Ιταλία, η οποία διέθετε όπως έλεγε, είκοσι πέντε καταστήματα χοντρικής, σε αντίστοιχες λαχαναγορές των μεγαλυτέρων πόλεων της Ιταλίας.

Αυτός λοιπόν και για τα δικά τους καταστήματα, ήθελε να εισάγει φρούτα από την χώρα μας, επειδή τα βρήκε πολύ γευστικά, όταν για πολλές μέρες τα δοκίμαζε κατά την διάρκεια των καλοκαιρινών του διακοπών στις πόλις μας που επισκέφτηκε.

Πριν προλάβω να του πω κι εγώ κάτι όμως, αφού τους πρότεινα εν τω μεταξύ να καθίσουν, συνέχισε ο πατέρας να μου λέει περισσότερα για τον λόγο της επίσκεψής τους.

– Βεβαίως και ξέρουμε ότι εσείς είστε μόνον μεταφορείς, αλλά από όσα μου είπαν από το Μιλάνο οι συνάδελφοί σας, εσύ μπορείς να μας οδηγήσεις εκεί, όπου θα μπορούσαμε να βρούμε εξασφαλισμένα εμείς κι από κάθε άποψη μάλιστα επαγγελματικό ενδιαφέρον.

Εκείνο όμως που ιδιαιτέρως θέλουμε να ζητήσουμε από εσένα, είναι, να μας οδηγήσεις εκεί όπου εσύ γνωρίζεις ότι θα καλυφθούν οι παραπάνω λόγοι της επίσκεψής μας, δεδομένου ότι ήρθαμε να κάνουμε δουλειά εδώ κι όχι να μπλέξουν σε περιπέτειες, αφού όπως σου το τόνισα αυτό, εμείς είμαστε μια πολύ μεγάλη οικογένεια, με πολλά καταστήματα σε όλη την Ιταλία, όπως και με πολύ καλό όνομα στην αγορά μας, το οποίο για κανένα λόγο δεν θα θέλαμε να χαλάσουμε.

Όπου κι αν αποφασίσεις να μας παρουσιάσεις όμως, θα πρέπει να έχεις υπ’ όψιν σου, ότι εμείς ήρθαμε εδώ να αγοράσουμε φρούτα βέβαια, αλλά θα κάνομε την αγορά τους, μόνον τότε κι όταν εμείς τα βρούμε όπως τα θέλουμε.

Και για πρώτη επαφή με την δική σας αγορά, θέλουμε να δοκιμάσουμε, αγοράζοντας μίλα από την Ελλάδα. Αν μας αρέσουν αυτά λοιπόν, τότε θα δούμε τί θα μπορέσουμε να κάνουμε και με τα υπόλοιπα φρούτα που διαθέτει η περιοχή σας.

Θα πρέπει δε να ξέρεις ακόμη, ότι εγώ προσωπικά, έχω πολλά χρόνια στην διεθνή αγορά, γιατί κάνουμε εισαγωγές και εξαγωγές φρούτων και λαχανικών από και προς όλον τον κόσμο κι όπως είναι κατανοητό αυτό, γνωρίζω πολύ καλά και τα δικά σας φρούτα, όπως και τα λαχανικά σας, τα οποία βλέπω στην αγορά της Γερμανίας να πνίγονται δυστυχώς ανάμεσα στα φρούτα και λαχανικά των άλλων χωρών, αν κι όντως είναι πολύ ποιο γευστικά από όλα τα άλλα, ακόμη κι από τα δικά μας.

Βρίσκετε κι ο γιός μου μαζί μου σ’ αυτήν την προσπάθεια όπως βλέπεις και σπουδάζει από μένα, πως να γίνει κι αυτός καλός έμπορος, όταν εγώ θα έχω πλέων αποσυρθεί οριστικά πια από την αγορά.

Για χάρη του όπως σου είπα και πριν βρισκόμαστε σήμερα εδώ και για να σπουδάσει αυτός περισσότερα από όσα ξέρει. Ήρθαμε να εξετάσουμε δηλαδή την πιθανότητα να συνεργαστούμε με την Ελλάδα, γιατί κι αυτός όπως κι εγώ, όπως και πολλοί άλλοι έμποροι που γνωρίζουμε, είμαστε ενθουσιασμένοι από την γευστικότητα των φρούτων σας.

Γι’ αυτά λοιπόν θέλει να ενδιαφερθεί πρωτίστως, αν κι απορεί μαζί με όλους εμάς, για τον λόγο που τα βλέπουμε να καταλήγουν υποβαθμισμένα στην χειρότερη κατηγορία της διεθνούς αγοράς, όχι γιατί δεν το αξίζουν, αλλά γιατί δεν παρουσιάζουν καλή εικόνα όπου κι αν εμφανίζονται.

Θέλοντας και μη λοιπόν, από πολλά χρόνια πριν αποφεύγουμε να τα εμπορευτούμε, προκειμένου να γλυτώσουμε τον εαυτό μας ως έμποροι, από επιζήμιες για την τσέπη μας αγορές. Αυτά λοιπόν έχουμε να σου πούμε εμείς για την επίσκεψή μας. Κάνε τώρα κι εσύ, ότι καλύτερο μπορείς, προκειμένου να βοηθήσεις τον σκοπό μας.

Μετά από όσα άκουσα από τους επισκέπτες μου, κατάλαβα τον λόγο της επιφυλακτικότητας του πατέρα, όπως και το ενδιαφέρον του γιου του, γι αυτό και τους άφησα να πίνουν ήσυχα τον καφέ που ήδη τους προσέφερα.

Εγώ όμως, έπιασα το τηλέφωνο στα χέρια μου και με πολύ καλή διάθεση, προσπαθούσα να κλείσω ραντεβού με τα γνωστά σε μας ιδιωτικά αλλά και συνεταιριστικά αξιόπιστα συσκευαστήρια, τα οποία βεβαίως και είχαν πείρα από εξαγωγές φρούτων.

Οι δικές μου γνώσεις γύρο από τα φρούτα ήταν αρκετές θα έλεγα, αλλά δεν ήξερα αν ήταν αρκετές αυτές και για την περίπτωση των Ιταλών εμπόρων, γι’ αυτό και διάλεξα τελικά να τους παρουσιάσω για αρχή σε κάποιο ιδιωτικό συσκευαστήριο της Νάουσας, οι διευθύνοντες του οποίου, σε καμιά περίπτωση δεν θα τους απογοήτευαν ως πελάτες, αλλά και πολύ έμπειροι ήταν ως εξαγωγείς.

Αφού λοιπόν ήπιαμε τον καφέ μας και μετά, είπα στους Ιταλούς ότι ήμουν έτοιμος από πλευράς συσκευαστηρίου, αλλά και στην διάθεσή τους ήμουν να ακολουθήσω μαζί τους, όπως κι όπου αυτοί θα ήθελαν να διαθέσουν τον χρόνο τους.

Για πρώτη μέρα έλεγαν οι επισκέπτες μου, θέλουμε να επισκεφτούμε την λιανική αγορά, αυτήν που βρίσκετε στο κέντρου της πόλης σας, προκειμένου να δούμε εκεί, σε τι κατάσταση φτάνουν τα φρούτα και τα λαχανικά από την κεντρική σας αγορά στα καταστήματά τους.

Κι αφού έτσι ήθελαν να αρχίσουν αυτοί ερευνώντας τα πάντα, όλη εκείνη την πρώτη ημέρα της άφιξής τους, την διέθεσαν στο να εξετάζουν ένα, ένα όλα τα φρούτα και λαχανικά που έβλεπαν στα μανάβικα και σε όλο αυτό το διάστημα, πολύ λίγες κουβέντες αλλάξαμε με τον πατέρα, ο οποίος συνεχώς κουβέντιαζε με τον γιο του.

Για τους δικούς τους λόγους όμως, την μεταξύ τους κουβέντα την έκαναν σε κάποια τοπική Ιταλική διάλεκτο, από την οποία βέβαια τίποτε δεν καταλάβαινα, αλά και σεβόμενος την επιθυμία τους, δεν το έκανα θέμα.

Το πρωί της επομένης όμως, από τα χαράματα βρισκόμασταν στην κεντρική λαχαναγορά της πόλης μας, για να δουν κι εκεί, την κατάσταση στην οποία έφταναν τα φρούτα και λαχανικά από τους παραγωγούς, όπως κι από τα συσκευαστήριά μας ασφαλώς.

Είπαν και πάλι πολλά εκεί οι Ιταλοί μεταξύ τους, από τα οποία τίποτε δεν καταλάβαινα όπως σας είπα κι αφού τελείωσαν την ερευνητική τους βόλτα επιστρέψαμε μετά από λίγο στο γραφείο μου.

Στην συνέχεια, θέλησαν να μείνουν μόνοι τους για το υπόλοιπο πρωινό, οπότε, ορίσαμε και ώρα για την απογευματινή μας συνάντηση, σύμφωνα πάντα με το πρόγραμμά μου να τους φιλοξενήσω, καθώς μου το ζήτησαν αυτό οι Ιταλοί συνάδελφοι μου, αλλά κι ο Διευθυντής μας άλλωστε, ο οποίος επίσης ήταν ενήμερος για όσα ενεργούσα για τους επισκέπτες μας.

Την επομένη το πρωί όμως και σύμφωνα με την επιθυμία τους, πήρα τους Ιταλούς από το ξενοδοχείο τους και με την διάθεση του πατέρα κάπως τσαλακωμένη, τους έβαλα στο αυτοκίνητό μου προκειμένου να τους μεταφέρω σε κάποιο από τα πολλά άλλωστε συσκευαστήρια της Νάουσας.

Τον ιδιοκτήτη του συσκευαστηρίου της επιλογής μου βέβαια όντως τον εμπιστευόμασταν κι από αρκετές μέρες πριν, ήδη ξεκινήσαμε να κάναμε εξαγωγή μήλων, για κάποιον άλλον πελάτη μας στην αγορά του Μονάχου της Γερμανίας.

Ακούγοντας λοιπόν αυτός, ότι θα τον επισκεπτόμουν με κάποιους πελάτες μας από την Ιταλία, προκειμένου να ενδιαφερθούν για την αγορά μήλων όπως του εξήγησα, μου έλεγε μετά βεβαιότητος, ότι για τίποτε δεν έπρεπε να ανησυχώ, αφού τα μήλα τους ήταν όντως τα καλύτερα στον κόσμο.

Μη φοβάσαι να φέρεις τους Ιταλούς στο συσκευαστήριο μας έλεγε, γιατί θα ενθουσιαστούν αυτοί με την ποιότητα, αλλά και με την γεύση που έχουν τα δικά μας μήλα.

Με αυτήν την βεβαιότητα λοιπόν στο μυαλό μου, χαλαρά ξεκίνησα κι εγώ το ταξίδι μας προς την Νάουσα, καθ’ όλη την διαδρομή του οποίου, πολλά έλεγαν και πάλι μεταξύ τους οι Ιταλοί κι από τα λίγα συμφραζόμενα που έπιανα, κατάλαβα ότι με πολύ προσοχή συζητούσαν τα θέματα που ήθελαν να εξετάσουν στον προορισμό μας.

Μαζί με τον γιο του όμως, σπούδαζα κι εγώ από εκείνο τον πολύ έμπειρο έμπορο πατέρα, παρατηρώντας όσα αυτός του έδειχνε προκειμένου να τον μυήσει στα μυστικά της δουλειάς τους κι επειδή κατάλαβε αυτός ότι κι εγώ πρόσεχα αυτά που συζητούσαν, έλεγε και σ’ εμένα κάποια στιγμή.

– Πρέπει να ξέρει πολλά ο γιος μου κι αυτά μάλιστα, πρέπει να τα ξέρει πολύ καλά, γιατί αν κάτι από αυτά, δεν το κατέχει όπως πρέπει, τότε ένα είναι σίγουρο, ότι θα το πληρώσει πολύ ακριβά.

Επειδή όμως μας ακούς να μιλάμε συνεχώς στην δική μας διάλεκτο κι αυτό ενδεχομένως να σε στεναχωρεί όπως το υποψιάζομαι, θέλουμε να ξέρεις ότι δεν το κάνουμε επίτηδες, προκειμένου να κρύψουμε κάτι από εσένα, αφού όντως μας βοηθάς και με τον καλύτερο τρόπο μάλιστα.

Για εμάς λοιπόν το κάνουμε αυτό, γιατί όλα όσα πρέπει να πούμε μεταξύ μας κι αφορούν την δική μας δουλειά, είναι πράγματα που πρέπει επακριβώς να τα προσδιορίσουμε και για να μας γίνουν όλα αυτά απόλυτα κατανοητά, χρησιμοποιούμε την μητρική μας διάλεκτο γι’ αυτόν τον σκοπό.

Μιλώντας  στην γλώσσα μας λοιπόν, διαπιστώσαμε ότι έχουμε καλύτερα αποτελέσματα στην μεταξύ μας συνεννόηση, γι’ αυτό και την προτιμούμε. Αλλά για να βάλουμε κι εσένα στους δικούς μας προβληματισμούς, θέλουμε να μας δείξεις την περιοχή που επέλεξες να επισκεφτούμε, από πολύ πριν ακόμη την πλησιάσουμε κι όσο πλησιάζουμε προς αυτήν, θέλουμε να μας λες συνεχώς που θα καταλήξουμε.

Αφού λοιπόν αυτή ήταν η επιθυμία τους, όταν φτάσαμε στην Βέροια, όντως τους έδειξα κι από μακριά μάλιστα, πού περίπου θα πηγαίναμε κι όπως μου το ζήτησαν, κάθε τόσο τους έδειχνα την περιοχή της επιλογής μου.

Όπως ήταν και λογικό όμως αυτό, περίμενα να μάθω στην συνέχεια και τον λόγο που ήθελαν αυτοί να δουν από μακριά την περιοχή πρώτα και μετά τα μήλα που θα διαπραγματευόταν ύστερα, αν βέβαια τα εύρισκαν όπως θα ήθελαν, σύμφωνα πάντα με την αρχική μας συνεννόηση.

Φτάσαμε τελικά στον προορισμό μας, οπότε τους τον έδειξα, αλλά και τους έλεγα συγχρόνως, ότι όπως μου το ζητήσατε, μήλα θα έχουμε από αυτόν τον κάμπο που βλέπετε στα δεξιά μας κι από αυτό το βουνό που βλέπετε να υψώνεται στα αριστερά μας.

Να μας ανεβάσεις όμως θέλουμε τώρα, έλεγε ο πατέρας, κάπου που να μπορούμε να δούμε την περιοχή από ψηλά. Απορώντας για την επιθυμία του κι εγώ, του έλεγα και με το δίκαιό μου. Μα, μήλα θα πάρουμε από εδώ που σας έφερα, ή οικόπεδα;

– Μήλα βέβαια. Απαντούσε αυτός. Αλλά για να πάρουμε μήλα, θα πρέπει πρώτα να ξέρουμε εμείς από που θα είναι αυτά, γιατί αν δεν ξέρουμε από που είναι, θα χάσουμε τα χρήματά μας πριν ακόμη τα αγοράσουμε κι όπως σου είπαμε, δεν ήρθαμε εδώ να χάσουμε αλλά να κερδίσουμε χρήματα και μάλιστα στα σίγουρα.

Έμποροι είμαστε εμείς και πρέπει να εξασφαλίζουμε τα κέρδη μας από την αγορά τους κι όχι από την πώλησή τους, όπως κι αν την κάνουμε. Η πώληση πρέπει να ξέρεις κι εσύ, ότι ανήκει εξ ολοκλήρου ως δικαίωμα σε αυτόν που αγοράζει κι από αυτήν πρέπει να κερδίζει μόνον αυτός και κανένας άλλος.

Αυτό σπουδάζουμε τώρα κι εμείς όπως καταλαβαίνεις. Πως δηλαδή να εξασφαλίζουμε τα κέρδη μας ως αγοραστές, στην περίπτωση που αυτός που μας πουλάει αυτό που θέλουμε, δεν έχει σκοπό να προστατεύσει κι εμάς ως συνεργάτες του από επικίνδυνες αγορές.

Σαν καλοί και φιλότιμοι έμποροι λοιπόν κι εμείς, πρωτίστως πρέπει να προστατεύσουμε κι από κάθε άποψη μάλιστα, αυτόν που τυχαία θα έρθει σήμερα να αγοράσει κάτι από τα καταστήματά μας, αφού βεβαίως και τον θέλουμε να έρχεται συνεχώς σ’ εμάς ως πελάτης μας.

Για να το πετύχουμε όμως αυτό, κάνουμε πολλά όπως καταλαβαίνεις και κάνουμε τόσα πολλά για τους πελάτες μας, ώστε να έχουν όχι έναν, αλλά πολλούς λόγους να έρχονται άφοβα στα καταστήματά μας, αφού με αυτόν τον τρόπο μόνον εξασφαλίζουμε κι εμείς, την δουλειά που θέλουμε να έχουμε στο διηνεκές.

Αν σκεφτόμαστε πολύ απλά, πως να κερδίσουμε σήμερα μόνον από αυτό που πουλάμε, μόνοι μας δηλώνουμε ότι έχουμε αποτύχει ως έμποροι κι αν φτάσουμε στο σημείο να κερδίζουμε εις βάρος του πελάτη μας, για να μην χάσουμε εμείς τα χρήματα που βάλαμε σε επιζήμιες αγορές, θα γίνουμε απατεώνες κι εμείς σε καμιά περίπτωση δεν είμαστε τέτοιοι, αλλά ούτε και θέλουμε να γίνουμε.

Όπως κι εσύ λοιπόν ακούς να συζητάμε, αυτά που πρέπει να μάθει ο γιος μου σήμερα, είναι αυτά και τα ίδια με αυτά που έμαθα κι εγώ από τον πατέρα μου κι κείνος από τον δικό του πατέρα. Όπως καταλαβαίνεις λοιπόν, καθόλου τυχαίο δεν είναι, ότι έχουμε τόσα πολλά καταστήματα σε όλη την Ιταλία.

Όλα αυτά όμως, τα κάναμε εξαιτίας της νοοτροπίας που μας θέλει να σεβόμαστε την ανάγκη να κερδίσει ο αγοράζων από εμάς κι όχι εμείς από αυτόν. Κι αφού έτσι τα βρήκαμε αυτά από τους προγενέστερους, έτσι και πρέπει να τα αφήσουμε στους κληρονόμους μας. Κατάλαβες;

Από εδώ που μας έφερες όμως, είδαμε όλα όσα θα θέλαμε να δούμε για την περιοχή και από αυτά που είδαμε, μάθαμε επιτέλους και τον λόγο για τον οποίο τα φρούτα σας καταλήγουν στις αγορές της Ευρώπης να είναι από τα χειρότερα, αν και λόγω της γεύσης τους είναι από τα καλύτερα.

Αυτήν την αποτυχία βέβαια, την χρεώνονται όλοι οι παράγοντες που μεσολαβούν για να γίνουν τα μήλα τους έτσι. Κι όλα αυτά συμβαίνουν, γιατί σε κανενός στο σκεπτικό δεν υπάρχουν γραμμένα, αυτά που πριν λίγο άκουσες να λέω, τόσο στον γιο μου που σπουδάζει, όσο και σε σένα που με πολύ φιλότιμο προσπαθείς να διευκολύνεις στον σκοπό μας.

Αυτά μας είπε ο Ιταλός πατέρας κι αφού ακόμη μια φορά έλεγε στον γιό του, είδες τώρα γιατί τα φρούτα τους παρουσιάζουν προβλήματα; Πάμε τώρα έλεγε και σ’ εμένα εκεί που επέλεξες να μας παρουσιάσεις, ώστε να δούμε κι από κοντά αυτά που μας ενδιαφέρουν.

Υπάκουσα βέβαια στην επιθυμία του, αλλά και θαύμαζα είναι αλήθεια, την νοοτροπία εκείνου του Ιταλού εμπόρου, η οποία ήταν της ίδιας θεωρίας με κείνη που έμαθα κι εγώ, τόσο από τον πατέρα μου, όσο και από τον Εβραίο δάσκαλο μου κι όπως ήταν λογικό, μετά από όσα άκουσα πάνω σ’ εκείνο το ύψωμα, περίμενα να δω και πού θα κατέληγε τελικά η προσπάθειά μας να αγοράσουμε μήλα από την περιοχή της Νάουσας.

Όταν λοιπόν μετά από λίγο βρεθήκαμε στο συσκευαστήριο της επιλογής μου και τους παρουσίασα στον ιδιοκτήτη του, αμέσως σχεδόν του ζήτησαν να τους δείξει μήλα από κτήματα του κάμπου, όπως και μήλα από αυτά του βουνού.

Μαζί με αυτά βέβαια, ζήτησαν να δουν και τους αγρότες αν ήταν δυνατόν, όπως και τον γεωπόνο της περιοχής, ο οποίος ήρθε πρώτος στο κάλεσμά τους, αλλά και με πολύ επισημότητα τους έλεγε στα Αγγλικά, πόσο καλά και νόστιμα μήλα είχε η περιοχή τους.

Για να τους πείσει δε επ’ αυτών, έπιασε ένα μήλο από τα κτήματα των υψωμάτων και τους το έδειχνε. Το έκοψε στα δύο στην συνέχεια με τα χέρια του και προσέφερε το ένα κομμάτι στον πατέρα και το άλλο στον γιό του προκειμένου να το δοκιμάσουν, αλλά και να τους αποδείξει έμπρακτα, πόσο δίκαιο είχε για όσα πριν από λίγο τους έλεγε, υπερηφανευόμενος για τα άριστα μήλα της περιοχής του.

Πήραν οι Ιταλοί στα χέρια τους το κομμένο στα δύο μήλο και πριν καν το δοκιμάσουν, άρχισαν να το επεξεργάζονται διεξοδικά. Συγχρόνως όμως, έκανε ο πατέρας κι ένα μικρό μάθημα στον γιό του, μιλώντας όπως πάντα στην γλώσσα που τίποτε δεν καταλάβαινα, ενώ του έδειχνε κάποια πολύ μικρά στίγματα πάνω στον φλοιό του μήλου. Όταν τελείωσε το μάθημα τους βέβαια, γύρισε προς τον γεωπόνο, ο οποίος τους κοιτούσε σαν μύγες μπορώ να πω κι όσο πιο απλά και ήρεμα μπορούσε, τον ρωτούσε.

– Μπορείς να μου πεις σε παρακαλώ, πόσες ασθένειες έχει αυτό το πολύ καλό οπτικά μήλο που μας έδωσες και δεν χρειάζεται να μας πεις τίποτε για την γεύση του, αφού αυτήν την ξέρουμε και πολύ καλά μάλιστα, γι’ αυτό και ήμαστε εδώ σήμερα.

Απορούμε όμως, πως ως γεωπόνος εσύ, δεν ενδιαφέρεσαι καθόλου για τις ασθένειες που έχουν τα μήλα σας κι αυτός είναι ο λόγος που ρωτάω εσένα πρώτα να μου πεις, πόσες από αυτές έχει το μήλο που μας έδειξες.

– Καμία. Βιάστηκε να απαντήσει ο γεωπόνος και περιεργαζόταν ένα άλλο όμοιο μήλο που κρατούσε στα δικά του χέρια. Αν είχαν τα μήλα μας ασθένειες όπως μας λέτε, δεν θα έπρεπε να τις ξέρω πρώτος εγώ που είμαι από πολλά χρόνια γεωπόνος σ’ αυτήν την περιοχή; Πως λοιπόν τις βλέπετε εσείς που μόλις τώρα ήρθατε εδώ από την Ιταλία και μάλιστα δεν είστε ούτε γεωπόνοι;

– Καλά είπες του απάντησε ο Ιταλός. Τώρα ήρθαμε εδώ και σαν έμποροι που είμαστε, διακρίναμε ασθένειες πάνω στα μήλα σας, τις οποίες ένας γεωπόνος δεν μπορεί να τις δει, γιατί όταν αυτές εκδηλώνονται, κανένας από αυτούς δεν βρίσκετε κοντά τους.

Και προπαντός, κανένας από αυτούς δεν υποχρεούται να πληρώσει την ζημιά που θα προκαλέσουν αυτές οι ασθένειες μετά από τρεις ή τέσσερις μέρες στα μήλα σας για παράδειγμα, τότε δηλαδή που αυτά θα φτάσουν στο σπίτι της Ιταλίδας νοικοκυράς και έκπληκτη θα βλέπει, τα μήλα που μόλις πριν από μία μέρα αγόρασε, να είναι για πέταμα την επομένη.

Αν πλήρωνες εσύ λοιπόν την ζημία που προκαλούν οι ασθένειες που δεν βλέπεις να υπάρχουν στα μήλα σας, θα ήξερες τώρα να μας πεις και πόσες από αυτές υπάρχουν επάνω τους, τις οποίες από μακριά εμείς τις βλέπουμε όπως άκουσες.

Επειδή όμως δεν είσαι εσύ αυτός που θα πληρώσει την ζημιά, πολύ λογικά, δεν υποχρεούσαι να βλέπεις πουθενά ασθένειες στα μήλα που εμείς θέλουμε να αγοράσουμε, οπότε, ούτε εμάς, αλλά ούτε κι αυτούς τους φτωχούς παραγωγούς μπορείς να προστατεύεις.

Ωστόσο βέβαια, οι ασθένειες είναι εδώ και είναι πάνω στα μήλα σας κι αφού εμείς τις βλέπουμε να ζουν πάνω σ’ αυτά, δεν μας επιτρέπετε να τα αγοράσουμε όπως μπορείτε να καταλάβετε.

Όταν άκουσαν όμως όσοι ήταν εκεί, όπως και οι παραγωγοί που ήδη μας πλησίασαν κι άκουγαν την δήλωση του Ιταλού, την οποία για ευνόητους λόγους μετέφραζα εγώ στον γεωπόνο από τα Ιταλικά στα Ελληνικά, τον κοιτούσαν με απορία.

Αυτός δε, αναγκάστηκε να παραδεχθεί τελικά την ύπαρξη τεσσάρων ασθενειών πάνω στα μήλα τους, για τις οποίες όπως δήλωνε κι ο ίδιος, μετά από τέσσερις μέρες θα γινόταν εμφανείς στους καταναλωτές τους, μόνον που επέμενε να λέει, ότι εκείνη την στιγμή τουλάχιστον, τα μίλα τους είχαν μόνον κάτι μικρά στίγματα.

– Ναι. Έλεγε ξανά ο Ιταλός. Ξεχνάς όμως, ή μάλλον δεν υπολογίζεις όπως θα έπρεπε, ότι τα μήλα που μαζεύουν οι αγρότες σήμερα, θα φτάσουν στην Ιταλία μετά από τέσσερεις μέρες και για να μπουν στην κεντρική μας αγορά, θα χρειαστεί να διανύσουν την πέμπτη μέρα της ζωής τους κι αν υπολογίσεις ακόμη, ότι θα μείνουν και μία μέρα επιπλέον στο μανάβικο, οι ημέρες τους θα γίνουν έξη.

Αν δηλαδή πάει μετά από έξη ημέρες η Ιταλίδα νοικοκυρά να πάρει Ελληνικά μήλα από τον μανάβη της, δεν θα βρει εκεί να είναι ούτε ένα από αυτά γερό κι αν πάλι βρει έστω κι ένα, θα πρέπει να το φάει αμέσως, γιατί αν το αφήσει για την επομένη, θα το βρει σάπιο.

Κατάλαβες τώρα κύριε γεωπόνε, γιατί τα μήλα σας αν και είναι τα καλύτερα, καταλήγουν να είναι τα χειρότερα; Και θα πρέπει να ξέρεις ακόμη, ότι οι ασθένειες πάνω στα μήλα σας δεν είναι τέσσερις όπως εσύ θέλεις να μας παρουσιάσεις, αλλά δέκα τέσσερις.

Λέγοντας αυτά ο Ιταλός, έπιασε ένα άλλο μήλο στα χέρια του κι άρχισε να τις απαριθμεί μία, μία πλέον όλες, αλλά και να τις δείχνει τόσο στον γιο του, όσο και σε όλους όσους βρισκόταν εκεί και με πολύ ενδιαφέρον παρακολουθούσαν τον Ιταλό έμπορα, ο οποίος ήξερε ποιο πολλά κι από τον γεωπόνο τους.

Και τους αγρότες εντυπωσίασε είναι αλήθεια, οι οποίοι τον κοιτούσαν με ανοιχτό το στόμα όταν άκουγαν να τους εξηγεί, όχι μόνον τις ασθένειες, όχι μόνον τον χρόνο που αυτές προκλήθηκαν, αλλά και τον λόγο για τον οποίο ήταν εκεί κριμένες πίσω από πολύ μικρά στίγματα και δεν ήταν εύκολο να τις διακρίνουν τόσο οι πρόχειροι αγρότες, όσο κι ο γεωπόνος τους.

Το αποκορύφωμα δε ήταν, όταν έλεγε στον αγρότη που διέθετε το μήλο που κρατούσε, δείχνοντας του πάνω στον φλοιό του την ασθένεια που έβλεπε να έχουν τα μήλα του.

– Τον Μάρτιο και στις δέκα πέντε του μήνα, έπρεπε να κάνεις ένα ράντισμα με το τάδε φάρμακο. Επειδή όμως εκείνη την ημέρα ήταν Κυριακή, εσύ πήγες στην εκκλησία και καλά έκανες.

Δεν πήγες όμως να κάνεις το οφειλόμενο ράντισμα αμέσως μετά, αλλά πήγες και το έκανες μετά από δύο μέρες γιατί προφανώς έβρεχε. Αυτό το στίγμα λοιπόν, είναι η ασθένεια που προκλήθηκε εξ αιτίας αυτού στα μήλα σου, όπως κι εξαιτίας της δική σου αδιαφορίας. Στον διπλανό του πάλη έλεγε το εξής.

– Τον Απρίλιο μήνα έβρεχε συνέχεια κι εσύ έπρεπε να κάνεις διπλά και τριπλά ραντίσματα για να εξασφαλίσεις την υγεία των μήλων σου. Επειδή τα τσιγκουνεύτηκες όμως, δεν τα έκανες όλα. Αυτός λοιπόν είναι τώρα κι ο λόγος που έχεις αυτήν την ασθένεια στα μήλα σου.

Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν, είπε πολλά τέτοια ο άνθρωπος κι επειδή τα βεβαίωσαν οι αγρότες, τον κοιτούσαν όλοι σαν να ήταν μάγος, όπως του το μετέφρασα.

– Δεν είμαι μάγος τους έλεγε αυτός. Απλώς. Ξέρω πως πρέπει να κάνω την δουλειά μου κι αυτήν την κάνω έτσι όπως πρέπει, για να μην πάθω κι εγώ αυτό που παθαίνεται εσείς τώρα, που ενώ κοπιάζετε έναν ολόκληρο χρόνο, δεν μπορείτε να πάρετε ως ανταμοιβή των κόπων σας αυτό που σας αξίζει, για τον λόγο ότι εσείς κάνετε πολύ πρόχειρα την δική σας δουλειά.

Μετά από όσα ειπώθηκαν εκεί, δεν μπορέσαμε να κάνουμε καμιά αγορά από το συσκευαστήριο της Νάουσα. Αν και στεναχωρήθηκαν λοιπόν όλοι με την αντίδραση του Ιταλού εμπόρου, τους πήρα από εκεί και τους πήγα στον πολύ καλά οργανωμένο γεωργικό συνεταιρισμό του Βελβεντού της Κοζάνης στην συνέχεια.

Τους έδειξαν κι αυτοί τα πολύ καλά, έως και άριστα μήλα τους, μόνο που για τους ίδιους φόβους των πέντε ημερών που μεσολαβούν έως ότου φτάσουν τα μήλα στον Ιταλό καταναλωτή, ούτε κι από κει μπορούσαν να κάνουν κάποια αγορά.

Στην δική μου επιμονή, να πάρουν τουλάχιστον ένα δοκιμαστικό φορτίο μήλων, για να δουν αν πράγματι άντεχαν τα μήλα του Βελβεντού την ταλαιπωρία των πέντε ημερών η όχι, μου έλεγε ο Ιταλός.

– Κάνε την αγορά εσύ και στύλε τα μήλα σε μένα. Αν αυτά δεν μας δημιουργήσουν πρόβλημα, σου υπόσχομαι ότι θα κάνουμε πολύ καλή δουλειά. Δεν μπορώ όμως εγώ να διακινδυνέψω την αξιοπιστία μου για να πουλήσουν οι αγρότες σου τα μήλα τους στην Ιταλία και για κανένα λόγο δεν θέλω να ποντάρω εγώ χρήματα και όνομα για ένα προϊόν που είναι άγνωστο στην αγορά μας.

Εμείς έχουμε μήλα και θα πουλήσουμε αυτά που τα γνωρίζουν όλοι και είναι αξιόπιστα, έστω κι αν δεν έχουν την ίδια γεύση με τα δικά σας. Για ποιο λόγο λοιπόν να κάνουμε εμείς δοκιμές; Δοκίμασε εσύ αν θέλεις και που ξέρεις; Μπορεί και να πας καλά.

Μπροστά σ’ αυτό το δίλημμα λοιπόν ευρισκόμενος, πρότεινα στους συνεταιριστές να κάνουν αυτοί και με δικά τους έξοδα την δοκιμή, αλλά οι αγρότες δεν θέλησαν να ρισκάρουν ένα κόστος που δεν θα ήταν και πολύ μεγάλο για τον συνεταιρισμό τους.

Κι αφού δεν δέχτηκαν αυτοί την υλοποίηση της πρότασης μου, φύγαμε κι από το Βελβεντό χωρείς αποτέλεσμα. Την επομένη το πρωί όμως, μου έκαναν από σύμπτωση κάποιοι Σέρβοι έμποροι επίσκεψη στο γραφείο μου, οι οποίοι έφεραν να μου δείξουν τα αχλάδια τους.

Όταν τους σύστησα με τους Ιταλούς, χάρηκαν ιδιαίτερα αυτοί, γιατί βρήκαν στο γραφείο μου αυτόν που επί τρία χρόνια αναζητούσαν στην Ιταλία αλλά δεν μπορούσαν να συναντήσουν, προκειμένου να ενδιαφερθεί για τα προϊόντα τους, ο οποίος και μου έλεγε όμως χωρίς περιστροφές.

– Δεν με ενδιαφέρουν το δικά τους φρούτα, γιατί τέτοια φρούτα έχουμε κι εμείς. Τα δικά σας που θέλουμε, δεν μπορούμε να τα έχουμε όπως είδες κι αφού δεν βρήκαμε τρόπο να συνεργαστούμε, μάλλον πρέπει να φύγουμε από την Ελλάδα. Αν αλλάξεις όμως γνώμη και θελήσεις να δοκιμάσεις εσύ αυτήν την εξαγωγή, θα χαρούμε πολύ να σε δούμε συνεργάτη μας.

Δεν μπορούσα βέβαια να επιχειρήσω κάτι τέτοιο τότε, οπότε, έφυγαν οι Ιταλοί από το γραφείο μου, χωρείς να κάνουμε καμιά δουλειά μαζί τους.

Μιχάλης Αλταλίκης

Δημοσιεύθηκε στην Χωρίς κατηγορία. Αποθηκεύστε τον μόνιμο σύνδεσμο.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *