Ο πατριώτης Ταξιτζής

   Στον γιατρό πήγαινα μια μέρα αφού έστειλα στο γνωστό μηχάνημα το απαραίτητο κι ανάλογο μήνυμα κι αφού πήρα την έγκρισή του να βγω από το σπίτι μου, στο πρώτο ΤΑΧΙ που πέρασε μπήκα κι αμέσως είπα στο ταξιτζή που να με μεταφέρει, αφού βέβαια τον χαιρέτισα.

Να είναι ευλογημένο είπε αυτός κι αμέσως ξεκίνησε. Φορούσε μάσκα ο άνθρωπος αφού αυτό επιβλήθηκε από τους γνωστούς αρμοδίους φορείς να γίνετε, αλλά λίγο ποιο κάτω την έβγαλε για να μου πει κάτι και να το ακούσω καλύτερα όπως κατάλαβα.

Δεν σε ξέρω θείο, αλλά θέλω να σε ρωτήσω κάτι. Αγαπάς την πατρίδα μας; Χωρίς να περιμένει την απάντησή μου, πάλι έλεγε. Εγώ θείο πολύ την αγαπώ και ξέρεις τι διάβασα σήμερα σε ένα χαρτάκι που μου έδωσε κάποιος πελάτης σαν κι εσένα;

Άκου, πρόσθεσε κι αμέσως έλεγε. Χωρίς αρετή και πόνο εις την πατρίδα και πίστη εις την θρησκεία τους, έθνη δεν υπάρχουν. Ξέρεις ποιος το είπε αυτό θείο; Ο Μακρυγιάννης.

Άκουσες; Ο Μακρυγιάννης το είπε κι εμείς όχι μόνον το ξεχάσαμε, αλλά και το υποτιμούμε. Από το πρωί που το άκουσα θείο, δεν μπορώ να το βγάλω από το μυαλό μου. Αυτοί δηλαδή που μας κυβερνούν, δεν το έχουν ακούσει;

Δεν τους το είπε κανείς δηλαδή, γι’ αυτό και πούλησαν την Μακεδονία μας; Μα αν δεν αγαπάμε την πατρίδα μας ρε θείο, τί αγαπάμε; Και είδες τι μας έκαναν αυτοί, που ούτε και την θρησκεία μας αγαπούν;

Μας έκλεισαν της εκκλησίες και δεν μπορούμε να κάνουμε ούτε τα απαραίτητα. Ο κουνιάδος μου πέθανε προχθές και δεν μας άφησαν να μπούμε στα μνήματα να θάψουμε τον άνθρωπό μας.

Εννιά άτομα μόνον μας είπαν, αλλιώς, ούτε εσείς θα μπείτε μέσα. Έξω από τα μνήματα κάθισα εγώ, για να μπουν οι γονείς του μέσα, τα αδέλφια του πατέρα του, η γυναίκα μου και τα δικά της αδέλφια.

Κατάλαβες δηλαδή; Ούτε πατρίδα θέλουν να έχουμε, ούτε θρησκεία. Έ ρε και να ζούσε ο Μακρυγιάννης σήμερα, θα τους έπαιρνε και θα τους σήκωνε. Τί έγινε όμως ρε θείο; Δεν υπάρχει κανείς πια σαν τον Μακρυγιάννη στην πατρίδα μας;

Πέθαναν όλοι δηλαδή οι σαν κι αυτόν άνθρωποι; Να πήγαινα εγώ βέβαια στην θέση του, αλλά ένας ταξιτζής είμαι. Και τί θα γινόταν άραγε αν καλούσα εγώ τον κόσμο να με ακολουθήσει; Δεν θα με περνούσαν για τρελό;

Και δεν θα έπεφταν τα ΜΑΤ επάνω μου να μου σπάσουν στο ξύλο, αφού μόνον αυτό ξέρουν να κάνουν κι αυτοί για την πατρίδα τους; Όπως κατάλαβα θείο, αυτό μόνον ξέρουν να κάνουν κι αυτοί. Να χτυπούν δηλαδή αυτούς που αγαπούν την πατρίδα μας.

Δεν είναι Έλληνες αυτοί ρε θείο; Δεν μας αγαπούν δηλαδή, γι’ αυτό και κάνουν μόνον τέτοια; Παλικάρια με τα όλα τους, που τα βλέπεις και φοβάσαι από την λεβεντιά τους και να μην έχουν τύψεις για την κατάντια της πατρίδας τους;

Και είδες ρε θείο τι έγινε προχθές στην Πάτρα; Έξω από την εκκλησία του Αγίου Αντρέα στήθηκαν οι αστυνομικοί, για να απαγορεύουν χωρίς τσίπα, τους πιστούς να παρακολουθήσουν την λειτουργία. Ούτε θρησκεία δηλαδή δεν θέλουν κι αυτοί να έχουν;

Μα αν δεν έχουμε αγάπη στην πατρίδα μας και στην θρησκεία μας, πως θα υπάρχει το έθνος μας, όπως πολύ καθαρά το λέει ο στρατηγός Μακρυγιάννης; Θα μου πεις τώρα, ότι αυτός ήταν στρατηγός, γι’ αυτό κι έλεγε τέτοια.

Και δεν τα έλεγε μόνον όπως αποδείχτηκε, γιατί κανέναν δεν άφησε να πάρει την πατρίδα του, ούτε και την θρησκεία του. Ξέρεις τι έκανε και στον Γάλο πρόξενο που τον επισκέφτηκε στο φτωχικό του;

Σήμερα το άκουσα κι αυτό. Τον κράτησε στο τραπέζι τους λέει, ώστε να φάνε μαζί από το φτωχό τους φαγητό. Πριν αρχίσουν να τρώνε όμως, σηκώθηκε ο Μακρυγιάννης κι έκανε ως πιστός Χριστιανός τον Σταυρό του.

Βλέποντάς το αυτό ο Γάλος πρόξενος, γέλασε θείο. Ξέρεις τι έκανε ο Μακρυγιάννης; Τον έβγαλε έξω από το σπίτι του και του είπε πολύ καθαρά. Αφού δεν σέβεσαι την πίστη μου, ούτε κι εμένα σέβεσαι, οπότε, δεν έχεις καμιά θέση στο σπίτι μου.

Άκουσες θείο τι έκανε; Τον έβγαλε έξω από το σπίτι του. Καθόλου δηλαδή δεν δίστασε, αλλά ούτε και φοβήθηκε από τις συνέπιες που θα είχε, για την προσβολή που έκανε στον Γάλο πρόξενο.

Δεν μπορώ να καταλάβω όμως. Ούτε και οι στρατιωτικοί μας δηλαδή δεν έχουν Ελληνική ψυχή μέσα τους; Μα αν δεν έχουν ούτε αυτοί αγάπη για την πατρίδα τους και την θρησκεία τους, ποιος πρέπει να την έχει ρε θείο; Εμείς οι ταξιτζήδες;

Και άντε να πούμε ότι εμείς μόνον αγαπούμε την πατρίδα μας και την θρησκεία μας. Τί θα μπορέσουμε να κάνουμε γι’ αυτήν και πως θα αντιμετωπίζαμε αυτούς τούς βαριά αρματωμένους αστυνομικούς που θα τρέχουν να μας εμποδίζουν;

Και ποιος ρε θείο θα μας πει τι να κάνουμε και πως να κινηθούμε εμείς οι αγράμματοι και βιοπαλαιστές και με ένα σωρό προβλήματα φορτωμένοι στις πλάτες μας; Αυτό που λες είναι που σκέφτομαι σήμερα κι από το πρωί μάλιστα δεν μπορώ να ησυχάσω.

Κι εσύ μεγάλος είσαι θείο. Τί θα μπορούσες να κάνεις άραγε στην ηλικία που βρίσκεσαι; Κατάλαβες δηλαδή τώρα πόσο με στεναχωρούν αυτές οι δυσκολίες; Τουλάχιστο, κάποιος από τους μορφωμένος να έβγαινε μπροστά κι εμείς με χαρά θα τον ακολουθούσαμε.

Ποιος όμως από αυτούς θα το κάνει, αφού όλοι τους είναι κότες; Τί λες θείο έτσι δεν είναι; Μια και μου έδωσες τον λόγο λοιπόν, του είπα κι εγώ, έχω να σου πω κάτι που πρέπει να το βάλεις βαθιά στο μυαλό σου.

Άντρες υπήρχαν τότε, που κανείς δεν φοβόταν τον θάνατο.

Αυτοί λοιπόν, πέθαιναν με την θέλησή τους για την πατρίδα τους, για την σημαία τους, όπως και για την πίστη τους.

Εμείς ιδικά, όλα αυτά στο ίδιο πακέτο τα έχουμε κι εύκολα θα μπορούσαμε να τα υποστηρίξουμε με την ζωή μας. Κι αν μου πεις τώρα, ποιοι δηλαδή θα έτρεχαν να τα υπερασπιστούν, θα σου έλεγα αυτοί, που θα έπαιρναν επιτέλους την απόφαση να πεθάνουν για χάρη τους. Άκουσες;

Είδες όμως τι έκαναν όλοι αυτοί που δήθεν μας κυβερνούν; Μας βοήθησαν να υποβαθμίσουμε την ιδέα της πατρίδας μας, της σημαίας μας, όπως και την πίστης μας, ώστε να μην υπάρχει λόγος να τα υπερασπιστεί κανείς.

Πόσο μάλλον να θυσιάσει την ζωή του κάποιος γι’ αυτά. Κατάλαβες τώρα γιατί δεν βγαίνει κανείς μπροστά, μα γέρος είναι, μα νέος είναι; Μα μορφωμένος, μα αγράμματος;

Μια και σε πήρε όμως το πατριωτικό μπροστά, ξέρεις με ποιο σύνθημα ξεσηκώθηκε ο λαός τότε που αναφέρεσαι και κινήθηκε εναντίων των Τούρκων  κατακτητών; Με την πίστη του Χριστού την Αγία και της πατρίδας την ελευθερία.

Και δεν το είπαν αυτά με τα λόγια μόνον εκείνοι οι άνθρωποι. Ήταν αποφασισμένοι να πεθάνουν για αυτά κι αυτός ήταν ο λόγος που τίποτε δεν τους τρόμαζε. Με αυτό το φρόνημα δηλαδή έκαναν την επανάσταση στα χρόνια τους.

Και ο Λεωνίδας στην αρχαιότητα το ίδιο έκανε. Δεν ήταν χαζός δηλαδή που πήρε τριακόσιους στρατιώτες μαζί του και πήγε με αυτούς μόνον να σταματήσει τα μιλιούνια των Περσών.

Ήταν αποφασισμένος να πεθάνει για την πατρίδα του. Το ίδιο έκαναν κι αυτοί που τον ακολούθησαν. Ήξεραν δηλαδή ότι θα σκοτωθούν. Μπήκαν όμως μπροστά, για να προκαλέσουν και τους υπόλοιπους από τους συμπατριώτες τους να κάνουν το ίδιο για την αγάπη της πατρίδα τους.

Κι όπως μας το έδειξε αυτό η ιστορία, δεν πήγαν χαμένες οι ζωές τους. Ακόμη τους μνημονεύουμε κι όχι μόνον εμείς, αλλά όλος ο κόσμος, γιατί ή δική τους προσφορά, για όλους τους ανθρώπους της γης ήταν αναγκαία.

Αν δεν θυσιάζονταν αυτοί τότε, δεν θα ήταν ο κόσμος όπως είναι σήμερα. Θα είχε άλλη όψη. Κατάλαβες; Το ίδιο που λες έκανε κι ο Παπαφλέσσας.

Κι αυτός δηλαδή ήξερε ότι θα πεθάνει αν στεκόταν εμπόδιο με τριακόσιους απλούς θα σου πω ανθρώπους, να αντιμετωπίσει, το πολυάριθμο και οργανωμένο στράτευμα του Ιμπραήμ.

Εν γνώση του με λίγα λόγια θυσιάστηκε για τα παραπάνω ιδανικά μας και έτσι έγινε η αιτία, ώστε να ακολουθήσουν και άλλοι το παράδειγμά του μετά.  Όπως καταλαβαίνεις νεαρέ μου φίλε, με αυτόν τον θυσιαστικό τρόπο ελευθέρωσαν οι Άγιοι πρόγονοί μας την πατρίδα μας. Αυτήν δηλαδή, που τώρα πολύ υποτιμούμε εμείς οι αχάριστοι Νεοέλληνες.

Το ίδιο έκαναν κι εκείνα τα εικοσάχρονα παιδιά, που από όλη την Ελλάδα προερχόμενα, δέχθηκαν να θυσιάσουν την ζωή τους στα βουνά της Αλβανίας, υπερασπιζόμενα την πατρίδα τους.

Και δεν ήταν μόνοι τους εκεί απέναντι στους Ιταλούς και στους πανίσχυρους όπως ξέρεις Γερμανούς. Ήταν και η Παναγία μας εκεί και τους έδινε θάρρος.

Οι εχθροί της πατρίδας μας βέβαια, έκαναν κι ακόμη κάνουν τα πάντα, ώστε να ξεχάσουμε και την δική Της συμμετοχή στον αγώνα των νέων της πατρίδας μας, που με το αίμα τους την υπερασπίστηκαν. Κατάλαβες φίλε μου;

Μια και άκουσα όμως να λες, να είναι ευλογημένο, όταν μπήκα στο ΤΑΞΙ σου, θα σου θυμίσω και την προσφορά του Χριστού μας. Κι Αυτός λοιπόν ήξερε ως Θεός υπάρχων, ότι θα τον κρεμούσαν οι χαζοί άνθρωποι κι ότι θα το εξευτέλιζαν.

Κι όμως αγαπητέ μου. Για την αγάπη Του προς το γένος των  ανθρώπων, οικειοθελώς ήρθε να υποστεί τα μαρτύρια που ήξερε ότι θα του κάνουν.

Και τότε λοιπόν και σήμερα και πάντοτε, οι άνθρωποι τα ίδια χαζά κάνουν. Μη μπορώντας δηλαδή να ξεχωρίσουν ζώντας σ’ αυτήν την ζωή, για ποιόν λόγο υπάρχουν πάνω στην γη, κάνουν ανεξέλεγκτα, ότι τους βάλει ο διάβολος στο απρόσεκτο μυαλό τους.

Η δική του δουλειά βέβαια αυτή είναι. Αυτή ήταν κι αυτή θα είναι, μέχρι να τα μαζέψει όλα κάποια στιγμή ο Θεός και τότε θα δούμε κι εμείς, ποιος είναι και τί δεν είναι.

Μέχρι να γίνει όμως αυτό, από ανέκαθεν πρέπει να ξέρεις ότι είχαν την τάση οι άνθρωποι να συμπεριφέρονται ανόητα, κατευθυνόμενοι από τον διάβολο.

Και σήμερα το ίδιο κάνουν χωρίς να το υπολογίζουν και με την δική τους προχειρότητα, δεν βλάπτουν μόνον τους εαυτούς τους αλλά και όλους τους ανθρώπους της γης.

Και τώρα δηλαδή η πατρίδα μας, όπως και η θρησκεία μας, είναι υπό κατοχή των ανόητων ανθρώπων. Και οι σημερινοί κρατούντες δηλαδή, τα ίδια ανόητα κάνουν εις βάρος όλων μας, νομίζοντας πολύ απλά κι αυτοί σαν τον διάβολο, ότι μπορούν να εξουσιάζουν όλους τους ανθρώπους της γης.

Αυτό που λες περνάει από το μυαλό τους, γι’ αυτό και κάνουν ότι αυτός τους σπέρνει να σκέφτονται και δεν μπορούν να σταματήσουν. Αλλά και τον συμβουλεύονται πρέπει να σου πω, μια και συνεργάζονται μαζί του κι αυτόν θέλουν να μας φορτώσουν για θεό μας.

Χαζά βέβαια είναι αυτά που σκέφτονται, αλλά κι αυτά είναι που τους δίνουν το δικαίωμα και να πιστεύουν, ότι μέσω αυτού θα μπορέσουν να μας κάνουν και δούλους τους κάποια στιγμή κι αυτό είναι που επιχειρούν να κάνουν αυτήν την εποχή.

Αν τους αφήσουμε να συνεχίσουν τον σκοπό τους κι αν δεν αντιδράσουμε έτσι όπως πρέπει, θα ολοκληρώσουν τον σκοπό τους αυτοί κι εμείς οι σημερινοί υπνωτισμένοι άνθρωποι, πολύ θα κατακριθούμε από τους μεταγενέστερους, αν βέβαια θα υπάρχουν ακόμη άνθρωποι.

Όπως μας το λένε καθαρά πια κι αυτό, θέλουν να μας κάνουν όλους κάτι σαν τίποτε. Μια ανθρωπόμορφη μάζα όντων δηλαδή, που να θυμίζουν μεν ότι κάποτε ήταν άνθρωποι, αλλά να μην έχουν δικό τους νου, να μην έχουν καμιά πίστη προς τον Θεό, αφού αυτοί σκέφτηκαν να αναλάβουν αυτόν τον ρόλο.

Στα γρήγορα του τα είπα όλα αυτά κι ετοιμάστηκα να κατέβω από το ΤΑΞΙ μια και φτάσαμε στον προορισμό μου και την ώρα που τον χαιρετούσα, αυτό μόνον μπόρεσε να μου πει ο ταξιτζής. Με τρόμαξες ρε θείο σήμερα με αυτά που μου είπες.

Αν σε τρόμαξα του είπα κι εγώ, πάρε απόφαση να πεθάνεις γι’ αυτό που εσύ πιστεύεις και βεβαίως θα αξίζει τον θάνατό σου, γιατί και πάλι θα πεθάνεις και μάλιστα στην ξεφτίλα θα το κάνεις, όπως πάρα πολύ θέλουν να το δουν αυτοί που τα οργανώνουν όλα πίσω από την πλάτη μας.

Κι αυτά που θα κάνουν εις βάρος μας, είναι αυτά που άκουσες και δεν τα χωράει ο νους σου. Κατάλαβες;

Μιχάλης Αλταλίκης

Δημοσιεύθηκε στην Χωρίς κατηγορία. Αποθηκεύστε τον μόνιμο σύνδεσμο.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *