Ο απατεώνας μάστορας του συνεργείου

mixail-150x1501 Πέρασε αρκετός καιρός μετά από την εξαφάνιση εκείνης της γριάς πελάτισσας μας και ο πατέρας μου βγήκε πάλι κατά την συνήθεια του έξω από το μπακάλικο ένα πρωινό και ως γνωστόν, έψαλλε εκεί στο πεζοδρόμιο το γνωστό σε όλους πια τροπάριο και επειδή ήταν μόνος του εκεί, το έψαλλε πιο δυνατά από τις άλλες φορές.

 Δεν πρόλαβε να πει το πλούσιοι επτώχευσαν και αμέσως με φώναξε να βγω έξω από το μπακάλικο που βρισκόμουν.

 – Έλα ρε να βοηθήσεις έναν άνθρωπο που σπρώχνει το αυτοκίνητό του.

 Εγώ βέβαια δεν ήμουν οδική βοήθεια, αλλά αφού μου το ζητούσε ο πατέρας μου, βγήκα έξω να δω τι γίνεται και γιατί έπρεπε να βοηθήσω εγώ κάποιον που έσπρωχνε για τους δικούς του λόγους το αυτοκίνητο του.

 Όταν βρέθηκα στον δρόμο λοιπόν, πράγματι είδα έναν πενηντάρη κύριο να κάνει αυτό που άκουσα να λέει ο πατέρας μου, γι’ αυτό και χωρίς δεύτερη σκέψη, προθυμοποιήθηκα να τον βοηθήσω όπως καταλαβαίνετε.

 Δεδομένου ότι εγώ διέθετα αρκετή πείρα από αυτοκίνητα, σκέφτηκα να του φανώ χρήσιμος αν ήθελε, γι’ αυτό και τον ρωτούσα να μου πει αν και πάλι ήξερε, τον λόγο που έμεινε το αυτοκίνητο του, προκειμένου να συμμετάσχω στην επίλυση του προβλήματος του.

 – Δεν ξέρω από τι έμεινε είπε ο άνθρωπος, αλλά από την Τούμπα το σπρώχνω μέχρις εδώ και ακόμη δεν λέει να πάρει μπροστά.

 Απόρησα ακούγοντας τον, γιατί από την Τούμπα που το έσπρωχνε, μέχρι να φτάσει εκεί που ήμασταν εμείς, ήταν πολύ μεγάλη απόσταση και σίγουρα κουράστηκε ο άνθρωπος σπρώχνοντας το.

 Αν και ήταν πενήντα χρονών εκείνος ο άνθρωπος, όπως τον υπολόγισα  από την συμπεριφορά του, έδειχνε να είναι πολύ πρόχειρος, γι’ αυτό και του έκανα πιο συγκεκριμένες τις ερωτήσεις μου.

 – Πριν αποφασίσεις να κάνεις σπρώχνοντας τόσο μεγάλη διαδρομή, δεν έπρεπε να προσέξεις τουλάχιστον πρώτα, από τι ακριβώς έμεινε το αυτοκίνητο σου; Άλλωστε από δύο πράγματα μένει αυτό. Ή από ρεύμα, μπαταρία δηλαδή, ή από βενζίνη. Εσύ δεν ξέρεις από ποιο από αυτά τα δύο έμεινες στον δρόμο;

 Δεν άνοιξες δηλαδή το ρεζερβουάρ να δεις αν έχει βενζίνη; Δεν σήκωσες το καπό να δεις μήπως η μπαταρία σου αποφορτίστηκε για κάποιο λόγο;

 – Βενζίνη έβαλα προχθές. Και όταν επέστρεψα εχθές από την δουλειά μου, το αυτοκίνητο δούλευε. Τώρα θα πρέπει να βρω ένα συνεργείο, για να μου πει ο μάστορας τι έχει και δεν παίρνει μπροστά.

 – Μα και στο μάστορα να φτάσεις και αυτός θα σε ρωτήσει να του πεις τι σε παρουσιάζει. Αν δεν ξέρεις να του πεις εσύ ποιο είναι το πρόβλημα, αυτός και απατεώνας να μην είναι, βλέποντας την δική σου άγνοια, θα σου βγάλει ότι δεν βάζει ο νους σου για βλάβη.

 Πριν φτάσεις σ’ αυτόν λοιπόν, καλό είναι να εντοπίσεις εσύ πρώτος το πρόβλημα, για να τον κατευθύνεις κάπου συγκεκριμένα. Αλλιώς; Την έβαψες.

 Ετοιμάστηκα να τον ρωτήσω κάτι ακόμη, αλλά έτσι όπως ήταν αυτός  κουρασμένος δεν ήθελε να με ακούσει και επειδή έψαχνε να βρει  συνεργείο, με έκοψε και ζήτησε να του πω αν υπήρχε εκεί κοντά κάποιο απ’ αυτά.

 Δεν πρόλαβα να του υποδείξω εγώ ένα, αφού και από μόνος του το έψαχνε, τον άκουσα να λέει ανακουφισμένος.

 – Ά, να. Εδώ έχει ένα και αμέσως έστριψε το τιμόνι του προς τα εκεί.

 Πράγματι υπήρχε συνεργείο εκεί κοντά και αυτό ήταν δύο μαγαζιά πιο αριστερά από το μπακάλικο μας. Μόλις είδε ο μάστορας να στρίβει αυτός προς το συνεργείο του, έτρεξε αμέσως να μας βοηθήσει.

 Όπως ήταν επόμενο λοιπόν, σπρώχνοντας εκείνο το αυτοκίνητο που δεν ήθελε να πάρει μπροστά από μόνο του, μας υποχρέωσε να το βάλουμε στο συνεργείο.

 Όταν πια το σταματήσαμε στην προσδιορισμένη θέση, σήκωσε το καπό του ο μάστορας και χωρίς να χρονοτριβεί, ρωτούσε τον ιδιοκτήτη να του πει, τι του παρουσιάζει και ποιος ήταν ο λόγος που το έσπρωχνε από την Τούμπα, όπως τον άκουσε να λέει σ’ εμένα.

 – Δεν ξέρω απάντησε και πάλι ο άνθρωπος. Αλλά. να. Έκανε δύο φορές γουρ, γουρ η μηχανή του και μετά απ’ αυτό τίποτε. Από εκείνη την στιγμή και μετά το σπρώχνω συνεχώς. Μπροστά όμως δεν λέει να πάρει.

 Δεν είχα να κάνω κάτι άλλο εγώ εκεί και επειδή ο μάστορας ήδη μου έκανε νόημα να φύγω, έφευγα.

 Έτσι όπως ήταν ανοιχτό το καπό του αυτοκινήτου όμως, πρόλαβα να δω φεύγοντας, ότι έλειπε από την μηχανή ο ιμάντας που γυρίζει το δυναμό του και αυτό δικαιολογούσε για μένα την αιτία που εκείνο το αυτοκίνητο δεν έπαιρνε μπροστά.

 Πιθανόν να κόπηκε προχθές ο ιμάντας του, ή εχθές και την ώρα που επέστρεφε στο σπίτι του. Αφού έλειπε όμως αυτός, δεν φόρτιζε η μπαταρία. Αν για κάποιο λόγο άναψε και τα φώτα του έστω και για λίγο, τότε σίγουρα αποφορτίστηκε η μπαταρία του, γι’ αυτό και δεν μπορούσε να πάρει μπροστά.

 Όχι από την Τούμπα όπως έλεγε ο άνθρωπος που το οδηγούσε και ιδέα δεν είχε από το πως παίρνει μπροστά μια μηχανή, αλλά και μέχρι την Αθήνα να το έσπρωχνε έλεγα μέσα μου βγαίνοντας από το συνεργείο, δεν επρόκειτο να πάρει ποτέ μπροστά.

 Αυτά σκεπτόμενος έφευγα από κοντά τους και όταν πια έφτασα στο πεζοδρόμιο, άκουσα τον μάστορα να λέει σε εκείνον τον άσχετο από μηχανές οδηγό.

 – Αφεντικό; Δεν ξέρω τι έκανες, αλλά κατάφερες στο τέλος να κάψεις την μηχανή σου. Πώς και δεν το κατάλαβες αυτό; Κακώς πάντως έσπρωχνες το αυτοκίνητο σου τόση ώρα και μάλιστα από την Τούμπα όπως είπες μέχρις εδώ στην οδό Μακεδονίας, γιατί έτσι του έκανες μεγαλύτερη ζημιά. Τώρα θα πρέπει να σκεφτούμε τι θα κάνουμε, ώστε να το διορθώσουμε.

 Έπεσα από τα σύννεφα ακούγοντας εκείνα τα αντιεπαγγελματικά λόγια από τον μάστορα του συνεργείου και έμεινα για λίγο ακόμη στο πεζοδρόμιο να δω, τι άλλο θα ακούσω ακόμη.

 – Μα πως έγινε αυτό, έλεγε ο άνθρωπος με φανερή την αφέλεια του ανίδεου. Από την μια στιγμή στην άλλη, μπορεί να προκύψει τόση μεγάλη ζημιά;

 – Δυστυχώς του απάντησε ο μάστορας. Έτσι κάνετε εσείς οι ατζαμήδες οδηγοί. Το μόνο που ξέρετε από το αυτοκίνητο σας, είναι να πατάτε το γκάζι και τίποτε άλλο.

 Αν πρόσεχες την μηχανή σου όταν οδηγούσες, τώρα θα ήξερες πως έκανες τόση ζημιά σ’ αυτήν και δεν το κατάλαβες. Τώρα; Τι μπορώ να σου πω εγώ;

 Για το καλό σου πάντως, θα πρέπει να μου αφήσεις το αυτοκίνητο σου εδώ, ώστε να ψάξω για μερικές μέρες την βλάβη του. Και επειδή το βλέπω δύσκολο αυτό, καλύτερα να έρθεις τον άλλο μήνα να το πάρεις.

 Το κόστος της βλάβης που έκανες όμως, θα σου το πω αύριο, όταν θ’ ανοίξω την μηχανή και τότε που θα δω το χάλι που της προκάλεσες.

 Έφυγα τρέχοντας θα έλεγα από το συνεργείο, μη μπορώντας να αντέξω τα ψέματα που του σερβίριζε ασύστολα ο μάστορας, ο οποίος συνεχώς και πίσω από την πλάτη εκείνου του άσχετου οδηγού μου έκανε νοήματα να φύγω.

 Από εδώ τον είχε όμως, από εκεί τον είχε, κατάφερε στο τέλος να τον πείσει, ότι το αυτοκίνητο του είχε πράγματι εκείνη την μεγάλη και απροσδιόριστη βλάβη που του έλεγε, με αποτέλεσμα να του εμπιστευτεί ο άνθρωπος το αυτοκίνητο για ένα μήνα και να πληρώσει τον ιμάντα που κόπηκε, για επισκευή της μηχανής που ποτέ του βέβαια ο μάστορας δεν έκανε.

 Έφυγε με ΤΑΞΙ μετά από λίγο εκείνος ο πενηντάρης προκειμένου να πάει στην δουλειά του και όπως τον άκουσα να λέει στον μάστορα, θα επέστρεφε τον επόμενο μήνα να παραλάβει το αυτοκίνητο του και ήλπιζε να είναι διορθωμένο.

 Στεναχωρήθηκα με όσα άκουσα και είδα να κάνει εκείνη την ημέρα ο κακός επαγγελματίας μάστορας, γι’ αυτό και δεν πήγαινα στο συνεργείο του, ούτε για καλημέρα από τότε και μετά.

 Το πρόσεξε αυτός, γι’ αυτό και ήρθε να με βρει μετά από λίγες μέρες στο μπακάλικο μας, όπου και μου έλεγε κάτι ως δικαιολογία για όσα εξαπάτησε εκείνον τον άνθρωπο, που τυχαία μπήκε στο συνεργείο του.

 – Άκουσε να σου πω κάτι. Αν δεν πούμε και κανένα ψέμα, δεν μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα με την αναδουλειά που υπάρχει.

 – Δεν ξέρω πως μπορείς και δικαιολογείσαι με κάτι τέτοιο που μου λες, του είπα κι εγώ με την σειρά μου, αλλά να ξέρεις ότι μ’ αυτά που κάνεις, κινδυνεύεις να φας πολύ ξύλο κι εγώ δεν θα έρθω να σε γλιτώσω.

 Και όχι μόνον ξύλο θα φας, αλλά με τέτοια χαζά που κάνεις σήμερα, θα το κλείσεις το μαγαζί σου αύριο και τότε να μην απορείς για το πως σου προέκυψε αυτό, γιατί από τώρα και μόνος σου εξασφαλίζεις το κλείσιμο του, με τις λανθασμένες σου ενέργειες.

 Του τα είπα εγώ, αλλά μαθημένος εκείνος να κάνει χαζά και να εξαπατά τους πελάτες του, αναγκάστηκε στο τέλος να το κλείσει μετά από λίγο καιρό το συνεργείο του και έτσι τον χάσαμε από γείτονα μας.

 – Δεν είναι επαγγελματίες αυτοί έλεγε ο πατέρας μου. Ανοίγουν μαγαζιά όχι για να ζήσουν από αυτά, αλλά για να τα κλείσουν. Και μαζί μ’ αυτά,  αφήσουν ένα σορό χρέη σε αυτούς που τους εμπιστεύτηκαν και τους εξόπλισαν τα μαγαζιά τους.

Μιχάλης Αλταλίκης

Δημοσιεύθηκε στην Χωρίς κατηγορία. Αποθηκεύστε τον μόνιμο σύνδεσμο.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *