Μετά από όσα μας συνέβησαν, κάναμε και την απαραίτητη σύσκεψη στο σπίτι μας, όπου και πήραμε την απόφαση να πουλήσουμε το σπίτι μας στο χωριό και με όσα χρήματα πάρουμε, να ανοίξουμε μ’ αυτά ένα μπακάλικο σε κάποια περιοχή, που να μπορεί να ανταπεξέλθει τα έξοδά του, αλλά και την δική μας συντήρηση, δεδομένου ότι δεν είχαμε άλλους πόρους για την επιβίωση μας.
Ευτυχώς για μας, το καλό όνομα που είχαμε στην αγορά, υποχρέωνε τους χοντρεμπόρους να μας συμπαρασταθούν, γι’ αυτό και ενεθάρρυναν αυτοί τον πατέρα μου, ώστε να προχωρήσει το σκεπτικό του. Του υποσχόταν δε, ότι ευχαρίστως θα μας πίστωναν, μέχρι που να μπει σε μια σειρά το νέο μας μπακάλικο.
Βρήκαμε λοιπόν ένα μαγαζί σε μια νέα περιοχή και στα γρήγορα κάναμε το απαραίτητο συμβόλαιο με τον ιδιοκτήτη του, αν και αυτό ήταν αρκετά μακριά από το σπίτι μας και για να πάμε εκεί, έπρεπε να παίρνουμε το λεωφορείο. Δεν υπήρχε άλλο μπακάλικο εκεί κοντά και αυτό έκανε τον πατέρα μου να πιστεύει, ότι γρήγορα θα βρίσκαμε τον δρόμο μας.
Συγχρόνως με τις δικές μας ενέργειες όμως, βρέθηκε ενδιαφερόμενος να αγοράσει το σπίτι μας στο χωριό, μόνον που αυτός όπως μας είπε, δεν μπορούσε να μας δώσει παραπάνω από εξήντα χιλιάρικα σε δραχμές τότε, αφού μόνον αυτά μπορούσε να διαθέσει, αν και ήξερε ότι με κείνο το ποσό, δεν μας έδινε ούτε το ένα τρίτο της αξίας του.
Επειδή δεν είχαμε άλλη προσφορά όμως και επειδή δεν είχαμε άλλο χρόνο στην διάθεσή μας, δεχθήκαμε τα χρήματα που μας έδωσε αυτός και έτσι; του δώσαμε το σπίτι μας.
Κάναμε τον σταυρό μας όπως το συνήθιζε ο πατέρας μου και ανοίξαμε τελικά καλοκαιριάτικα εκείνο το μαγαζί και αμέσως σχεδόν μπήκαμε στον ρυθμό του.
Μέχρι να ορθοποδήσουμε όμως, έραβε και η μητέρα μου μαζί με την αδελφή μου πουκάμισα στο σπίτι, αφού και αυτή ήξερε να ράβει.
Όσο για μένα; Όπως είχε ορισθεί αυτό από τον πατέρα μου, συνέχισα να παρακολουθώ τα μαθήματα που έπαιρνα εκεί και κάθε μέρα στο μαγαζί του έμπορα και δάσκαλου γι’ αυτόν τον σκοπό, Εβραίου.
Αν και τσαλαπατημένος οικονομικά ο πατέρας μου, μπήκε γρήγορα σε μια σειρά, έστω και αν το μαγαζί του ήταν ακόμη μηδενικής απόδοσης. Αυτό όμως, έκανε αναγκαία και την παρουσία της μητέρας μου στο μαγαζί του, γι’ αυτό και λίγο αργότερα τον πλαισίωσε, προκειμένου να τον βοηθήσει.
Άφησε μόνη της την αδελφή μου να ράβει πουκάμισα στο σπίτι τότε και μαζί μ’ αυτό, έγραψε και την μικρή μου αδελφή στο γυμνάσιο που ήθελε να ακολουθήσει και με την νέα σχολική περίοδο μπήκε αυτή στην πρώτη τάξη, ενώ εγώ παρακολουθούσα τότε τα μαθήματα της έκτης τάξη του γυμνασίου και στο ίδιο σχολείο, με την κολλητή μου συμμαθήτρια να με παροτρύνει να γίνω ζωγράφος, αφού πολύ της άρεσαν αυτά που ζωγράφιζα στον ελεύθερο μου χρόνο και τα μοίραζα σε όλους.
Μια μέρα λοιπόν και στην ώρα που κάναμε τα νέα Ελληνικά στο σχολείο, μπήκε στην τάξη αρκετά προβληματισμένος ο καθηγητής μας, γι’ αυτό και μας έλεγε κάτι με στόμφο, αλλά και με απορία συγχρόνως.
– Θέλω να σας διαβάσω την έκθεση κάποιου συμμαθητή σας σήμερα και από το περιεχόμενο της, θέλω να μου πείτε εσείς, τίνος μπορεί να είναι.
Ακούστε την πρώτα είπε και άρχισε να διαβάζει την έκθεση που είχε στα χέρια του και αυτή ήταν μια απ’ αυτές, που στο προηγούμενο μάθημα του δώσαμε να εξετάσει και το θέμα της ήταν, < Κράτα με να σε κρατώ, να ανεβούμε το βουνό > . Όταν τελείωσε την ανάγνωσή της, στάθηκε για λίγο αμίλητος και μετά περίμενε τις δικές μας απαντήσεις. Ούτε λίγο ούτε πολύ όμως, όλοι το ίδιο του έλεγαν.
– Δεν έχουμε κανένα συμμαθητή στην δική μας τάξη, που να γράφει έτσι, ή κάπως παρόμοια. Μάλλον, θα κάνετε λάθος κύριε καθηγητά. Αυτός έχει μεγάλη εμπειρία από την ζωή και από όσα ξέρουμε για τον καθένα από μας, δεν έχουμε τέτοιον μαθητή ανάμεσα μας.
Αυτός όμως επέμενε να λέει ότι έχουμε, γι’ αυτό και το επαναλάμβανε.
– Έχετε, μας έλεγε. Κι εγώ το ίδιο με σας έλεγα στον εαυτό μου όταν την διάβασα. Για να σας βοηθήσω όμως, σας λέω ότι αυτός ο μαθητής είναι φοβερά ανορθόγραφος και ποτέ μου δεν διανοήθηκα να διαβάσω κάτι από τα γραπτά του. Εχθές όμως έκανα τον κόπο και αντέγραψα λέξη, λέξη το κείμενο του, όσο και αν αυτό μου ήταν δύσκολο και όπως βλέπετε, σας το έφερα εδώ διορθωμένο, έτσι ώστε εσείς να μου πείτε πλέον, για το ποιος άραγε μπορεί να είναι.
Ρωτήθηκαν τότε οι συμμαθητές μου μεταξύ τους, κοίταξαν και μένα αφού ήξεραν ότι κι εγώ ήμουν πολύ ανορθόγραφος, αλλά δεν μπορούσαν να εντοπίσουν τον γράφοντα, γι’ αυτό και είπαν στο τέλος με σιγουριά.
– Όχι κύριε καθηγητά. Αυτός, δεν είναι δικός μας συμμαθητής.
– Πράγματι είναι απίστευτο, είπε ο καθηγητής μας, ενώ μου έδινε την έκθεση στο χέρι. Γι’ αυτό και εγώ σας υπόσχομαι, ότι από σήμερα και στο εξής, θα διαβάζω τις εκθέσεις του, έστω και αν χρειάζεται να μείνω γι’ αυτόν τον σκοπό όλη την νύχτα ξάγρυπνος, διορθώνοντας τα αναρίθμητα ορθογραφικά του λάθη.
Παίρνοντας λοιπόν εκείνη την έκθεση στα χέρια μου, σκεφτόμουν ότι τίποτε δεν με υποχρέωνε, ώστε να κάνω αναφορές στους συμμαθητές μου για όσα έζησα εγώ στο παρελθόν, αλλά και για όσα εκείνο το διάστημα ζούσα μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς μου, αν και ήμουν συνομήλικος τους.
Και δεν ήταν δυνατόν βέβαια να μ’ απασχολεί το πως θα τους πω κάτι για μένα, αφού εγώ είχα τα δικά μου προβλήματα και όπως το ανάφερα αυτό, έκανα πολλές προσπάθειες προκειμένου να καλύψω τα κενά που εγώ έβλεπα να έχω στην μεταξύ μας συναναστροφή.
Για τα δικά μου κενά λοιπόν, βρήκα τον χρόνο και πολλά βιβλία διάβασα ανάμεσα σε όσα μας συνέβαιναν, προκειμένου να σταθώ επάξια απέναντι στους συμμαθητές μου, ως πληροφορημένο μέλος ανθρώπων, που έπρεπε να μάθει να ζει ανάμεσα σε άλλους και πολύ πιο πληροφορημένους, αν όντως ήθελε να ζει σωστά, σε μια τόσο μεγάλη πόλη όπως η δική μας.
Όπως αποδείχτηκε αυτό όμως, όντως και με πλούτισαν σε γνώσεις τα βιβλία που μου πρότειναν οι συμμαθητές μου να διαβάσω, γι’ αυτό και ως συμπαραστάτες της ζωής μου τους υπολογίζω ακόμη αυτούς, αφού με τις δικές τους συμβουλές και προτροπές, απέκτησα κι εγώ τότε αυτά που και σήμερα ακόμη με βοηθούν να αντιμετωπίσω την ζωή μου.
Αν έβρισκαν και αυτοί κενά στην δική τους ζωή και αν νόμιζαν ότι θα μπορούσα ενδεχομένως να τους φανώ κι εγώ κάπου χρήσιμος, βεβαίως και θα τους έλεγα κάτι από αυτά που από μόνη της αυτή η ζωή σπούδασε και μένα και ποτέ δεν είπα εγώ, ότι μόνον για μένα τα σπούδασα αυτά.
Ωστόσο και σύμφωνα με όσα μέχρι τώρα σας διηγήθηκα από την ζωή μου, πουθενά δεν φαίνεται ότι μόνον για μένα ζω, όπως και παντού το έδειξα αυτό, ότι άδολοι συμπαραστάτες όλων είναι λογικό να γίνουμε, έστω και αν είναι δύσκολο να το καταλάβουμε και ακόμη ποιο δύσκολο να το εφαρμόσουμε στην πράξη αυτό.
Έχει κόστος αυτού του είδους η συνύπαρξη και δύσκολα βρίσκει κανείς ανθρώπους ανάμεσα μας, ικανούς να πληρώσουν από την τσέπη τους αυτό το κόστος. Λόγια και υποσχέσεις που ποτέ δεν θα ικανοποιηθούν, όλοι μπορούν να δώσουν, αφού τίποτε δεν θα πληρώσουν. Το δόσιμο βλάπτει λέει η παροιμία και όχι το τάξιμο.
Αφού δεν πρόκειται να πληρώσει κανείς, ότι θέλει τάζει στον διπλανό του και του τάζει τζάμπα, παπάδες με πετραχήλια, όπως λέει και άλλη μια σοφή παροιμία. Κράτα με να σε κρατώ, ώστε να ανεβούμε μαζί το βουνό ήταν το θέμα εκείνης έκθεσης και χωρίς να το ξέρουμε, οικογενειακώς εμείς πληρώναμε το κόστος αυτής της εκδοχής, όταν και όπου είδαμε τους ανθρώπους να το έχουν ανάγκη.
Αν και δεν το δέχτηκα αυτό εύκολα. Αν και τον πατέρα μου προσπάθησα να εμποδίσω για όσα εκείνος υποσχόταν στους πονεμένους ανθρώπους τόσα πολλά χωρίς κανένα αντίκρισμα. Αν και ακόμη πληρώνω το κόστος που μας προκάλεσε εκείνη η σταθερή θέση του πατέρα μου, ποτέ μου δεν το μετάνιωσα και πάντα ήξερα μέσα μου, ότι έτσι και μόνον έτσι πρέπει να συμπεριφέρονται οι άνθρωποι μεταξύ τους, αφού αυτός είναι και ο μόνος στόχος, όπως και ο μόνος σκοπός της ζωής τους.
– Κράτα με να σε κρατώ λοιπόν και ας το γράφεις αυτό ανορθόγραφα όπως το κάνω και εγώ. Και βοήθα με να αντιμετωπίσω την ζωή μου, γιατί μόνος μου εδώ, είμαι πολύ ευάλωτος και πολλά ανθρωπόμορφα θηρία περιμένουν να με δουν εξαντλημένο.
Σκέψου πολύ καλά αυτό που σου λέω, γιατί αν φάνε εμένα σήμερα αφού με βρουν κάπου μόνο και χωρίς εσένα, σίγουρα θα φάνε και σένα αύριο, γιατί και συ θα είσαι μόνος χωρίς εμένα.
Αν πάλι δεν μπορείς να κάνεις κάτι τέτοιο, μη μου βάζεις τουλάχιστο εμπόδια, γιατί από την δική σου απροσεξία, κινδυνεύουμε το ίδιο εγώ κι εσύ, ζώντας ανάμεσα σε ανθρωπόμορφα θηρία.
Μιχάλης Αλταλίκης
